بروتوس، مارکوس یونیوس (۸۵ـ۴۲پ م)
بروتوس، مارکوس یونیوس (۸۵ـ۴۲پ‌م)(Brutus, Marcus Junius)
| مارکوس یونیوس بروتوس Marcus Junius Brutus | |
|---|---|
| زادروز |
۸۵ پ م |
| درگذشت | ۴۲پ م |
| ملیت | رومی |
| شغل و تخصص اصلی | سیاستمدار |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
سناتور و سردار رومی. به همراه کاسیوس[۱] توطئۀ قتل یولیوس سِزار[۲] را عملی کرد تا شرف جمهوری را اعاده کند. او و کاسیوس از نیروهای متحد مارکوس آنتونیوس[۳] و اوکتاویانوس[۴] در فیلیپی در ۴۲پ م شکست خوردند و بروتوس خودکشی کرد. در آغاز جنگ داخلی (۴۹پ‌م)، به حامیانِ افزایش اختیارات سِنا[۵] پیوست؛ اما سِزار پس از نبرد فارسالوس[۶] او را بخشید و در ۴۶پ‌م فرمانداری گُل سیزالپین[۷] و در ۴۴پ‌م منصب پرایتوری[۸] را به او اعطا کرد. پس از قتل سِزار، مدتی در رُم ماند و سپس به مَقدونیه، ایالت تحت فرماندهی‌اش، رفت. به همراه کاسیوس سپاهی برای نبرد با آنتونیوس و اوکتاویانوس تشکیل دادند و نیروهای مقدونی را نیز برای پیوستن به آن تشویق کردند. آنان در فیلیپی با آنتونیوس و اوکتاویانوس روبه‌رو شدند (۴۲پ‌م). بروتوس در نبرد اول ضربۀ سهمگینی به سپاه اوکتاویانوس زد، ولی نتوانست از شکست و خودکشی کاسیوس جلوگیری کند. در دومین نبرد نیز شکست خورد و برای جلوگیری از اسارت، خودکشی کرد. بروتوس فرزند مارکوس یونیوس بروتوس و سِروی‌لیا[۹]، خواهر ناتنیِ کاتوی جوان[۱۰]، بود. پس از مرگ پدرش (۷۸پ‌م)، کوئینتوس سرویلیوس کایپیو[۱۱]، عمویش او را بزرگ کرد و با پورکیا، دختر کاتو، ازدواج کرد. چندین کتاب نوشت که هیچ‌یک باقی نمانده است. دوست سیسِرونِ خطیب بود که چندین اثر خود را به او هدیه کرد و رسالۀ مشهورش درباب سخنوران نامدار را بروتوس نامید.