بلی، آندری (۱۸۸۰ـ۱۹۳۴)
بِلی، آنْدرِی (۱۸۸۰ـ۱۹۳۴)(Bely, Andrei)
| آندری بلی Andrei Bely | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۸۰ م |
| درگذشت | ۱۹۳۴ م |
| ملیت | روسی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| شغل و تخصص های دیگر | نویسنده |
| سبک | نمادگرا |
| آثار | دو مجموعه شعر پترزبورگ (۱۹۱۳ـ۱۹۱۴) و طلا در لاجورد (۱۹۰۴)؛ سمفونی ها |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
(نام اصلی: بوریس نیکلایویچ بوگایف[۱]) شاعر، رمان‌نویس، نظریه‌پرداز ادبی، و پیش گام نمادگرایان جوان روس. آگاهی عمیق بِلی از بُعد روحانی هستی او را به پذیرش چند فلسفۀ عارفانه، ازجمله تئوسوفی (حکمت الهی)[۲] و هزاره باوری[۳] سوق داد. پرسش‌های متافیزیکی، که ذهن او را مشغول می‌کردند، در مضمون تکراری تنش میان تجربۀ درونی و واقعیت اجتماعی در اشعارش آشکارند و سبک او را نیز پیچیده و پیراسته کردند. ازجمله آثار اوست: دو مجموعۀ شعر پترزبورگ[۴] (۱۹۱۳ـ۱۹۱۴) و طلا در لاجورد[۵] (۱۹۰۴). بلی چهار رمان متوالی براساس الگوی ساختارهای موسیقایی به نام سمفونی‌ها[۶] (۱۸۹۹ـ ۱۹۰۸) نوشت. استفادۀ او از نظریۀ موسیقایی در ادبیات و به‌کارگیری واژه‌های نو (کلمات و عبارات جدید) آثارش را اسرارآمیز و درک‌نشدنی می‌نمایانند، با این حال بلی نفوذ بسیاری بر نثر دهۀ ۱۹۲۰ داشت.