تابعه
تابعه
در باور گذشتگان، به‌ویژه در میان عرب، پری یا جنّی که به شاعر، شعر تلقین می‌کند و الهام می‌بخشد. دو تابعه عام برای شعر قائل بودند به نام‌های «هوبر» و «هوجل» و عقیده داشتند که اگر اولی به شاعر رو کند کلام او نیک و اگر دومی قرین شاعری شود شعر او سست خواهد شد. در میان شاعران پارسی‌زبان نیز این تعبیر به‌کار رفته و کمابیش در ادبیات سایر ملل نیز باوری شبیه به این، که از آن به‌عنوان فرشته یا الهۀ الهام یاد شده است، دیده می‌شود. تابعه را جنّ همزاد آدمی دانسته‌اند.