تقوی، صادق

تَقَوی، صادق (تهران ۱۲۹۲-۱۳۸۲ش)

نویسنده و روشنفکر مذهبی ایرانی. در رشتۀ دندانپزشکی تحصیل کرد. در ۱۳۲۰ش به استخدام وزارت بهداری درآمد و در ۱۳۴۷ش بازنشسته شد. از ۱۳سالگی تحت تأثیر افکار سید اسداله خرقانی قرار گرفت و دارای گرایش‌های ضد شیعی شد. مدتی در حزب توده فعالیت می‌کرد. پیش از انقلاب ساواک او را چند بار به اتهام اعلام نبوت و ادعای مهدویت بازجویی کرد. اما با اعزام به بیمارستان روانی و اعلام این‌که از نظر فکری ناسالم است آزاد شد. وی در جریان حمایت از لوایح ششگانۀ شاه در برابر روحانیت موضع گرفت و از دربار خواستار مبارزه با آنان شد. از ۱۳۳۰ش برای مدتی نشریه‌ای به نام نهضت اسلام چاپ می‌کرد. تقوی ازجمله افرادی بود که تلاش می‌کرد تا مبنای تحلیل‌های خود را صرفاً آیات قرآن قرار دهد و از استناد به حدیث و عقاید رایج فقهی پرهیز کند. وی همچنین سعی می‌کرد مطالب دینی را با زبان علم بیان کند. محور نگرش وی این بود که اسلام گرفتار خرافات و تحریفات شده و می‌بایست آن را از لوث خرافات پیراست. آثار وی عمدتاً به‌نوعی جریان‌ وهابی ـ سنّی گرایش داشت. وی پس از انقلاب خود را برای مجلس خبرگان و ریاست جمهوری کاندید کرد. ازجمله آثار اوست: جبر است یا اختیار؛ معجزات علمی قرآن؛ کشتی نجات بشریت؛ مواد اساسی حکومت اسلام؛ اثبات علمی وجود خدا و آخرت؛ اصلاح آسان و کامل خط فارسی؛ دستور علی (ع) در راه اتحاد شیعه و سنّی.

صادق تقوی، ۱۳ دی ۱۳۸۲ شمسی (برابر با ۳ ژانویه ۲۰۰۴ میلادی) در سن ۹۰ سالگی در تهران درگذشت.