تلویح

تَلْویح

(در لغت به‌معنی بیان‌کردن موضوعی با اشاره و کنایه) این اصطلاح با توجه به‌معنی لغوی‌اش، به حوزۀ عرفان راه یافته است. عارفان اشارات و ادراکاتی را که از شدّت لطافت قابلیت تعبیر زبانی نیافته‌اند تلویح خوانده‌اند. تلویحاتِ وارد بر هر سالک، گذشته از استعدادِ ذاتیِ‌ او، بستگی تمام به مرتبۀ سلوکی و رقّت و لطافتِ لطیفۀ قلبیّۀ او دارد.