تموز (اسطوره)
تَموز (اسطوره)(Tammuz)
در اساطیر سومر[۱]، خدای رستنی‌ها و نماد زوال و رشد در طبیعت. در نیمۀ تابستان مرد و معشوقش، ایشتر[۲]، در بهار بعدی او را از جهان مردگان رهانید. آیین تموز در سراسر بابِل[۳]، سوریه و فلسطین گسترش یافت. همتای اُزیریس[۴] در اساطیر مصر و آدونیس[۵] در اساطیر یونان بود. چهارمین ماه از سال بابلی و عبری از نام او گرفته شده است.