جانی قربانی
جانی‌قربانی
(نیز: جاونی قربانی؛ جونی قربانی) طایفۀ ترک، ازطوایف خراسان و ماوراء‌النهر در قرون ۸ و ۹ق. حکومت بخشی از شمال خراسان در قرن ۸ق با خوانین جانی قربانی بود. امیر ارغون‌شاه جانی‌قربانی در آغاز کار شیخ حسن جوری، او را دستگیر و از خراسان تبعید کرد. امیر شبلی جانی‌قربانی در ۷۶۱ق حاکم نسا بود. علی‌بیگ جانی قربانی فرزند ارغون‌شاه از مخالفان تیمور بود و سرانجام در ۷۸۴ق اسیر شد و همراه بسیاری از طایفۀ خود به سمرقند انتقال یافت. حاجی‌بیگ جانی‌قربانی، برادر کوچک علی‌بیگ نیز در ۷۹۱ق به مخالفت با تیمور برخاست و به‌دستور میرانشاه به‌قتل رسید. حدود ۵هزار نفر از این مردم در ۸۱۰ق از ماوراء‌النهر به خوارزم و استرآباد و از آن‌جا به ری رفتند و به‌دعوت ابابکر بن میرانشاه بن تیمور به اردوی او پیوستند و در همان سال به جنگ قرایوسف قراقویونلو رفتند و در ضمن جنگ از اردوی ابابکر گریختند. اعقاب این طایفه هنوز در چله‌خانه و علی‌آباد، از توابع قوچان، سکونت دارند.