جناحیه

جَناحیّه

( نیز، با استناد به آیۀ ۹۳ سورۀ مائده: جُناحیه) از غُلات شیعه، قائلان به امامت و مهدویت و الوهیت عبدالله‌ بن معاویة بن عبدالله بن جعفر طیار. چون جد عبدالله، جعفر طیار، ملقب به ذوالجناحین بود، پیروان او را جناحیّه نامیدند. اینان معتقدند علم در دل عبدالله بن معاویه همچون علف صحرا می‌روید و روح خدا از طریق انبیاء و ائمه در او حلول کرده است. به عقیدۀ جناحیّه امامت با وصایت به اثبات می‌رسد، چنان‌که عبدالله بن معاویه نیز به وصیت ابوهاشم بن محمد بن حنفیه امامت یافت. پس از کشته‌شدن پیشوای این فرقه به‌دست ابومسلم خراسانی، پیروانش گفتند عبدالله زنده است و در کوه‌های اصفهان زندگی می‌کند و روزی ظهور خواهد کرد. جناحیّه عبادات را واجب نمی‌دانستند، به قیامت اعتقادی نداشتند و پاداش و عقاب روح را در همین عالم می‌دانستند و معتقد به تناسخ و حلول بودند. به نظر جناحیه ابوبکر و عمر و عثمان و همۀ غاصبان حق علی (ع) کافرند.