جنیفر جونز
جنیفر جونز (اوکلاهما 2 مارس 1919- کالیفرنیا 17 دسامبر 2009م) Jennifer Jones
| جنیفر جونز Jennifer Jones | |
|---|---|
| زادروز |
اوکلاهما 2 مارس 1919م |
| درگذشت | کالیفرنیا 17 دسامبر 2009م |
| ملیت | امریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
| آثار | آوای برنادت (1943)؛ از وقتی تو رفتی (1944)؛ نامه‌های عاشقانه (1945)؛ جدال در آفتاب (1946)؛ مادام بوواری (1949)؛ کری (1952)؛ جدال در مرداب (1952)؛ شیطان را بران (1953)؛ عشق چیز باشکوهی است (1955)؛ وداع با اسلحه (1957)؛ آسمانخراش جهنمی (1974) |
| گروه مقاله | سینما |
| خویشاوندان سرشناس | رابرت واکر (همسر/ ۱۹۳۹ - ۱۹۴۴)؛ دیوید او. سلزنیک (همسر/ 1949- 1965)؛ رابرت واکر جونیور (پسر) |
| جوایز و افتخارات | اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن (1943م) |
(نام اصلی: فیلیس لی ایسلی[۱]) بازیگر امریکایی. جز چندبار نامزدی اسکار بهترین بازیگر نقش دوم یا اول زن، در شانزدهمین دورۀ این جوایز (1943م) برای ایفای نقش برنادت سوبیرو[۲] (قدیس مسیحی فرانسوی/ 1844- 1879) در فیلم آوای برنادت[۳] (ساختۀ هنری کینک[۴]) برندۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شد و سال بعد نیز در نخستین مراسم گلدن گلوب برای بازی در فیلم درام از وقتی تو رفتی[۵] برندۀ جایزۀ بهترین بازیگر نقش اول زن گردید.
از کودکی با پدر و مادرش در نمایش‌های سیار وودویل[۶] شرکت می‌کرد و روی صحنه می‌رفت. تحصیلاتش را در کالج مونت کازینو[۷]ی تولسا[۸] و دانشگاه نورث‌وسترن[۹] ایلینویز به پایان برد و یک سال هم کلاس‌های آکادمی هنرهای آمریکا[۱۰] در نیویورک را گذراند. با رابرت واکر[۱۱] همکلاسی‌اش در این آکادمی ازدواج کرد (۱۹۳۹ - ۱۹۴۴) و در اواخر دهۀ ۱۹۳۰ به هالیوود رفت. ابتدا با نام اصلی‌اش (فیلیس ایسلی) در یک فیلم و یک مجموعۀ تلویزیونی نقش‌های کوتاهی را به عهده گرفت تا این که توسط تهیه‌کنندۀ نامدار هالیوودی، دیوید او. سلزنیک[۱۲]، کشف شد. سه سال آموزش بازیگری دید و تبلیغات پر سر و صدایی در موردش صورت گرفت. سپس با اسم جنیفر جونز به طور جدی با نقش اولِ به دقت انتخاب شدۀ آهنگ برنادت وارد سینما شد و با همین فیلم به شهرت رسید. به همسری سلزنیک درآمد (۱۹۴۹ - ۱۹۶۵) و تا سال‌های آخر عمر او، اوایل دهۀ ۱۹۶۰، از ستارگان هالیوود به شمار می‌آمد. برای از وقتی تو رفتی نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش دوم شد و برای نامه‌های عاشقانه[۱۳]، جدال در آفتاب[۱۴] و عشق چیز باشکوهی است[۱۵] نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش اول؛ اما این جایزه را همچنان که گفته شد، برای آهنگ برنادت از آن خود کرد.
جونز در فیلم‌های نخستش با نقش‌های زن-کودک به‌خوبی کنار می‌آمد از جمله در آهنگ برنادت و از وقتی تو رفتی که در دومی نقش دختری را بازی می‌کرد که دورۀ گذر از جوانی به پختگی را طی می‌کند. اما پس از چندی با آغاز سرسپردگی جدی به سلزنیک و به دلیل دخالت‌های او نقش‌هایش مایه‌هایی از اروتیسم گرفتند. بازیگر آگاهی بود و هیچ‌گاه اجازه نداد که تصوری کلیشه‌ای از شیوۀ کارش در تماشاگر به وجود بیاید. از سال‌های میانی دهۀ ۱۹۷۰ از سینما کناره گرفت. پسرش، رابرت واکر جونیور[۱۶]، نیز بازیگر سینما و تلویزیون بود.
برخی از آثار سینمایی
- آوای برنادت (هنری کینگ- 1943)
- از وقتی تو رفتی (جان کرامول[۱۷]- 1944)
- نامه‌های عاشقانه (ویلیام دیترله[۱۸]- 1945)
- جدال در آفتاب (کینگ ویدور- 1946)
- مادام بوواری (وینسنت مینلی- 1949)
- کری (ویلیام وایلر- 1952)
- جدال در مرداب (کینگ ویدور- 1952)
- شیطان را بران (جان هیوستون- 1953)
- عشق چیز باشکوهی است (هنری کینگ- 1955)
- وداع با اسلحه (چارلز ویدور[۱۹]- 1957)
- آسمانخراش جهنمی (جان گیلرمین[۲۰]- 1974)
- ↑ Phylis Lee Isley
- ↑ Bernadette Soubirous
- ↑ The Song of Bernadette
- ↑ Henry King
- ↑ Since You Went Away
- ↑ Vaudeville
- ↑ Monte Cassino School
- ↑ Tulsa
- ↑ Northwestern University
- ↑ American Academy of Dramatic Arts
- ↑ Robert Walker
- ↑ David O. Selznick
- ↑ Love Letters
- ↑ Duel in the Sun
- ↑ Love Is a Many-Splendored Thing
- ↑ Robert Walker, Jr
- ↑ John Cromwell
- ↑ William Dieterle
- ↑ Charles Vidor
- ↑ John Guillermin