حارث بن کلده
حارِثِ بن کَلدِه
حارث بن کلده | |
---|---|
ملیت | عرب |
شغل و تخصص اصلی | پزشک |
آثار | کلام در حکمت و گفت وگو در طب |
از پزشکان قبل از ظهور اسلام. اهل طائف بود. وی مسافرتهایی به خارج کرد. علم طب را در ایران تعلیم یافت و در این سرزمین تمرین کرد و داروها و دردها را در این کشور شناخت. از ایام رسولالله (ص) تا خلافت معاویه، گویا بیش از ۱۰۰ سال زندگی کرد و در زمان معاویه وفات یافت. معاویه از وی پرسید طب چیست جواب داد الأزْم یعنی گرسنگی. جوهری در کتاب الصحاح خود آورده است: أزم به معنی امساک است. گفتههای زیر از اوست: تا میتوانی از خوردن دارو دوری کن و فقط در حال ضرورت آن را استعمال نما زیرا دارو اگر دردی را برطرف کند دردی را با خود میآورد، همچنین: هر بدنی را به آنچه عادت داشته است معالجه نمایید. کتاب کلام در حکمت و گفتوگو در طب که مشتمل بر گفتوگوی او و کسری انوشیروان است، از وی میباشد.