حمام درمانی
حمّام‌درمانی (balneotherapy)
در پزشکیِ جایگزین، نوعی آب‌درمانی[۱]. در این روش، از انواع گوناگون حمام‌ها برای رفع درد، انقباض عضلات، تنش، و تسریع معالجه استفاده می‌کنند. در این زمینه تأثیرات نیروبخش و درمانی آب‌های غنی از مواد معدنی در چشمه‌های معدنی مثال‌زدنی است. آب در دماهای متفاوت با تحریک یا تسکین اعصاب نخاعی بر دستگاه عصبی اثر می‌گذارد. آب گرم باعث بازشدن منافذ و افزایش گردش خون سطحی و در نتیجه، افزایش دفع از راه پوست می‌شود. آب سرد اثر تقویت‌کننده دارد و گردش خون را زیاد می‌کند، ولی باعث بسته‌شدن منافذ پوست می‌شود. بنا‌به عقیدۀ پزشکان، حمام متناوب با آب گرم و سرد مفید است. این درمان برای مبتلایان به پرفشاری خون و بیماری‌های قلبی منع دارد. گمان می‌رود حمام پا نیز برای همۀ بدن مفید باشد، زیرا روی پاها نقاطی یافت شده‌است که با اعضای داخلی در ارتباط است. برای کمک به سم‌زدایی و تقویت دستگاه ایمنی بدن، نمک‌های اِپسوم[۲] (سولفات منیزیوم آب‌دار) و بی‌کربنات سدیم را به حمام‌های درمانی اضافه می‌کنند. از حمام‌های بخار (حمام ترکی) نیز برای مقاصد درمانی و دفع سموم، و نیز برای تسهیل دفع موادی استفاده می‌کنند که بدن به‌تنهایی قادر به مبارزه با آن‌ها نیست.