حیدریه
حیدریّه
فرقه‌ای از نُصَیریه، جماعتی که خود را به امام علی (ع) منسوب می‌کردند و به لقب امام اسناد می‌دادند. اینان مانند نصیریه بر آن بودند که ذات خداوند یگانه و مرکّب از سه اصل معنی، اسم و باب است و این سه اصل در وجود انبیا تجلی یافته و با ظهور اسلام در وجود علی (ع)، محمد (ص) و سلمان فارسی مجسم شده است. دسته‌ای از قلندران شیعی پیرو میرقطب‌الدین حیدرتونی ( ـ۸۳۰ق) را نیز حیدریه می‌گفتند که اعقاب آنان در عهد صفویه با نعمتیان، پیروان شاه نعمت‌الله ولی، رقابت و دشمنی سرسختانه‌ای داشتند.