دایه

دایه

زنی که وظیفۀ شیر دادن به نوزاد را به نیابت از مادرِ او برعهده دارد. خانواده‌ها اغلب با دو نیت دایه استخدام می‌کردند؛ خانواده‌های اشرافی، بدان سبب که شیر دادنِ نوزاد را در شأنِ مادرِ او نمی‌دانستند و زنانِ خانواده‌های فرودست‌، به ضرورت آن‌که خود شیر کافی نداشتند. در انتخاب دایه سخت کاوش می‌کردند، چرا که بر آن بودند شیر آدم خوب بر کودک تأثیری خوب می‌گذارد. دایه‌ها، که با اجیرنامه‌ای به مهر و امضای ملای محل به کار گرفته می‌شدند، اغلب از آن جهت انتخاب می‌شدند که یا نوزادشان مرده بود، یا شیرشان فزون‌تر از آن بود که فقط یک نوزاد را سیر کند. نوزادی که شیر دایه را می‌خورد با نوزادِ خودِ دایه اغلب رابطه‌ای ناگسستنی و معنوی برقرار می‌کرد و این دو در اصطلاح، «خواهر» یا «برادر» رضاعی هم می‌شدند.