دوو، کریستیان رنه دو
دووْ، کریسْتیان رُنِه دو (۱۹۱۷-۲۰۱۳م)(Duve, Christian René de)
| کریستیان رنه دو دوو Christian René de Duve | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۱۷م |
| درگذشت | ۲۰۱۳م |
| ملیت | بلژیکی |
| تحصیلات و محل تحصیل | پزشکی لوون بلژیک |
| شغل و تخصص اصلی | زیستشیمیدان |
| سمت | استاد زیستشیمی در ۱۹۵۱م، استاد بازنشسته و افتخاری دانشگاههای لوون و راکفلر |
| گروه مقاله | پزشکی |
| جوایز و افتخارات | برنده جایزه نوبل پزشکی (۱۹۷۴م) |
زیستشیمیدان بلژیکی، زادۀ انگلستان. با آلبرت کلود[۱] و جورج پالاد[۲]، بهسبب تحقیق در زمینۀ تعیین ساختار و عملکرد اندامکهای یاختهای، بهویژه ساختار و کار لیزوزومها[۳] (اندامکهای یاختهای دارای آنزیمهای گوارشی یاخته)، به جایزۀ نوبل پزشکی ۱۹۷۴م دست یافت. او با استفاده از روش پالاد[۴] یا سانتریفوژ افتراقی[۵] تکتک اجزای درونی یاختههای ترشحی[۶]، بهویژه نقش تکتک اندامکهای یاختهای[۷]، را در تولید آنزیمهای مترشح از یاختهها بررسی کرد. طی این پژوهشها، اندامکهای کوچک دارای غشایی معروف به لیزوزوم، را کشف کرد. این اندامکها حاوی آنزیمهاییاند که قابلیت شکستن ساختارهای زاید درون یا بیرون یاخته را دارند. این امر برای ساخت اجزای مفید مهم است. بنابراین، لیزوزومها در تجدید سازمان یاختهها و بافتها نقش مهمی ایفا میکنند. آنچه در دستگاه عصبی[۸] و تکوین جنین[۹] رخ میدهد نمونهای از این تجدید سازمان است. دوو در ساری[۱۰] زاده شد و در ۱۹۴۷م، برای تحصیل پزشکی در لووَن[۱۱] به بلژیک رفت. در ۱۹۵۱م استاد زیستشیمی شد. در ۱۹۶۲م، به نیویورک رفت و استاد زیستشیمی دانشگاه راکفلر[۱۲] شد. اکنون استاد بازنشسته و افتخاری دانشگاههای لووَن و راکفلر است.
کريستيان، در تاریخ ۶ مه ۲۰۱۳م (۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۲ش) در سن ۹۵ سالگی در بلژیک درگذشت. او با روش خودکشی به کمک پزشک (یوتانازی)، که در بلژیک قانونی است، به زندگی خود پایان داد.