دین یشت
دین یَشْت
(یا: چیستا) شانزدهمین یشت از یشت‌های متأخر اوستا، مختص چیستا، ایزدبانوی راه و سفر، و به قول گروه دیگری از ایران‌شناسان ایزدبانوی نگاهبان دانش. چیستا در دین‌یشت که دارای هفت کرده (بخش) و ۲۰ بند است با صفاتی مانند «کسی که به گذرگاه نیک راهبر است» توصیف شده و از او موهبت‌هایی مانند «گذر از راه‌های خوب (برای رسیدن به مقصد)» (بند سه) و «نیرومندی پا، شنوایی گوش و قدرت بازو» (بند هفت) درخواست شده است که چیستا را با راه و سفر مرتبط می‌کند. واژۀ چیستا را گروهی از ایران‌شناسان «در‌خور توجه» و گروهی دیگر «دانش و فرزانگی» دانسته‌اند. دین نام ایزدبانوی دیگری است که انتظار می‌رفت این یشت به ستایش او اختصاص داشته باشد. دین هدایت به راه راست را در جهان دیگر برعهده دارد. به‌سبب ارتباط نزدیک میان دو ایزدبانوی دین و چیستا که هدایت به راه راست را در این جهان و جهان دیگر برعهده دارند، گروهی از ایران‌شناسان چیستا را در اصل صفت دین می‌دانند. پورداود این یشت را به فارسی ترجمه کرده است (تهران، ۱۳۴۷).