دیپلماسی رفت و برگشتی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

دیپلماسی رفت و برگشتی (shuttle diplomacy)

در روابط بین‌الملل، تلاش‌های میانجی مستقل برای دستیابی به راه‌حلی آشتی‌جویانه میان طرف‌های درگیر، با رفت‌وآمد بین آن‌ها. این اصطلاح در دهۀ ۱۹۷۰ رواج یافت. در سال‌های ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۱، جیمز بیکر[۱]، وزیر امور خارجۀ ایالات متحده، در دوره‌ای که به جنگ خلیج فارس انجامید، و نیز درپی این جنگ، از دیپلماسی رفت و برگشتی بهره جست.

 


  1. James Baker