راجر براون
راجر براون (1925 - 1997) (Roger Brown)
| راجر براون (Roger Brown) | |
|---|---|
| زادروز |
دیترویت 1925م |
| درگذشت | کیمبریج، ماساچوست 1997م |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | مدرک کارشناسی ارشد روانشناسی در 1948 و دکترا از دانشگاه میشیگان در 1952 |
| شغل و تخصص اصلی | روان‌شناس اجتماعی |
| شغل و تخصص های دیگر | مدرس در دانشگاه هاروارد و مؤسسه فناوری ماساچوست |
| فعالیت‌های مهم | شناخته شده برای فعالیت خود در روانشناسی اجتماعی و رشد زبان کودکان |
| گروه مقاله | روانشناسی و روانپزشکی |
| جوایز و افتخارات | کسب جایزۀ موفقیت علمی برجسته انجمن شناسی امریکا در 1971- در رتبۀ 34 مطرح‌ترین روان‌شناسان قرن بیستم |
(با نام کامل: راجر ویلیام براون[۱]) روان‌شناس اجتماعی[۲] اهل ایالات متحدۀ امریکا. او به دلیل فعالیت خود در روانشناسی اجتماعی[۳] و رشد زبان کودکان[۴] شناخته شده بود. از 1952 تا 1957 در دانشگاه هاروارد[۵] و از 1957 تا 1962 در مؤسسه فناوری ماساچوست[۶] تدریس کرد. طبق گزارش منتشر شده در مجلۀ علمی انجمن روانشناسی امریکا[۷] در سال 2002، او در رتبۀ 34 مطرح‌ترین روان‌شناسان قرن بیستم قرار گرفته است. براون در 1948 مدرک کارشناسی ارشد روانشناسی و در 1952 مدرک دکترایش را از دانشگاه میشیگان[۸] گرفت. وی کار خود را در 1952 به عنوان مربی و سپس استادیار روانشناسی در دانشگاه هاروارد[۹] شروع کرد. در 1957 هاروارد را ترک کرد تا به عنوان دانشیار در مؤسسه فناوری ماساچوست مشغول به تدریس شود و در 1960 استاد تمام روانشناسی آن‌جا شد. در 1962، وی به عنوان استاد تمام به هاروارد بازگشت و از 1967 تا 1970 به عنوان رئیس دپارتمان روابط اجتماعی[۱۰] خدمت کرد. براون در 1966-1967 همکار گوگنهایم[۱۱] بود. وی برای آکادمی هنرها و علوم امریکا[۱۲] (1963) و آکادمی ملی علوم[۱۳] (1972) انتخاب شد. او در 1971 جایزۀ موفقیت علمی برجسته[۱۴] انجمن شناسی امریکا را دریافت کرد.
راجر براون در دیترویت[۱۵] متولد شد. سه برادر داشت. خانوادۀ او، مانند بسیاری دیگر، از دوران بحران اقتصادی[۱۶] به شدت ضربه دیدند. وی در مدارس دولتی دیترویت تحصیل کرد و تحصیلات کارشناسی را در دانشگاه میشیگان آغاز کرد، اما جنگ جهانی دوم[۱۷] در تحصیلاتش وقفه انداخت. به همین علت، طی سال اول دانشگاه به نیروی دریایی ایالات متحده[۱۸] پیوست. در همان زمان، به روانشناسی علاقه‌مند شد و پس از جنگ، تحصیلات دانشگاهی خود را تکمیل کرد.
براون طی مدت بودن در دانشگاه میشیگان، با آلبرت گیلمن[۱۹] دیدار کرد، که بعدها محقق شکسپیر[۲۰] و استاد انگلیسی در دانشگاه بوستون[۲۱] شد. تا زمان مرگ گیلمن در دسامبر 1989 بر اثر سرطان ریه، براون و گیلمن برای بیش از 40 سال با هم یار و همراه بودند. گرایش جنسی براون و رابطه‌اش با گیلمن برای تعدادی از نزدیک‌ترین دوستان وی مشخص شده بود و وی از 1985 در هیئت تحریریۀ مجلۀ همجنس‌گرایی[۲۲] کار کرد، اما این موضوع تا 1989 به طور علنی مشخص نشد. براون زندگی شخصی خود را با گیلمن و پس از مرگ همراه همیشگی‌اش در خاطرات خود شرح داد. براون در 1997 درگذشت و در کنار گیلمن در قبرستان ماونت آبرن[۲۳] در کیمبریج[۲۴]، ماساچوست[۲۵] دفن شد. وی به انواع بیماری‌ها- از جمله سرطان پروستات، صرع[۲۶]، التهاب مفصل[۲۷]، تنگی نخاع (که صاف ایستادن و راه رفتن را برایش دشوار کرده بود)، و بیماری قلبی- مبتلا شد. طبق گفتۀ دوستش، استیون پینکر[۲۸]، براون خودكشی خودش را برای جلوگيری از زندگی همراه با درد و تحلیل فيزيكیِ بیشتر برنامه‌ريزی كرده بود.
منابع:
- ↑ Roger William Brown
- ↑ social psychologist
- ↑ social psychology
- ↑ children's language development
- ↑ Harvard University
- ↑ (Massachusetts Institute of Technology (MIT
- ↑ American Psychological Association
- ↑ University of Michigan
- ↑ Harvard University
- ↑ Department of Social Relations
- ↑ Guggenheim
- ↑ American Academy of Arts and Sciences
- ↑ National Academy of Sciences
- ↑ Distinguished Scientific Achievement Award
- ↑ Detroit
- ↑ Depression
- ↑ World War II
- ↑ U.S. Navy
- ↑ Albert Gilman
- ↑ Shakespeare
- ↑ Boston University
- ↑ Journal of Homosexuality
- ↑ Mount Auburn Cemetery
- ↑ Cambridge
- ↑ Massachusetts
- ↑ epilepsy
- ↑ arthritis
- ↑ Steven Pinker