راموس، فیدل (۱۹۲۸)
راموس، فیدِل (۱۹۲۸)(Ramos, Fidel)
| فیدل راموس Fidel Ramos | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۲۸م |
| ملیت | فیلیپینی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در مدرسه نظامی معتبر وست پوینت ایالات متحد امریکا |
| شغل و تخصص اصلی | سیاستمدار |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
سیاستمدار راست‌میانۀ فیلیپینی، از ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۸ رئیس‌جمهور آن کشور. برای مذاکره با گروه‌های مسلمان شورشی و جدایی‌طلب جزیرۀ میندانائو کمیسیونی تشکیل داد و موفق شد که در سپتامبر ۱۹۹۶ با یکی از گروه‌های شورشی به توافق صلح برسد. همچنین، به‌عنوان بخشی از اقدامات دولت برای پایان‌بخشیدن به فساد و نقض حقوق بشر، نیروی پلیس فیلیپین را تصفیه کرد. این اقدامات و دیگر ابتکارات او حمایت مردم را به نفع او جلب کرد و در انتخابات مه ۱۹۹۵ مجلس، در دوره‌ای که اقتصاد فیلیپین در حال شکوفایی بود، حامیان او به پیروزی قاطعی دست یافتند. اما از ۱۹۹۷ وضع اقتصادی رو‌به وخامت گذاشت و پول فیلیپین (پِسو) در ژوئیۀ ۱۹۹۷ ارزش خود را از دست داد. او در ۱۹۹۸، به‌موجب قانون اساسی، دیگر نمی‌توانست در انتخابات ریاست جمهوری خود را نامزد کند و جوزف استرادا[۱]، معاون او، به ریاست جمهوری رسید. راموس، که از جامعۀ اقلیت پروتستان فیلیپین برخاسته بود، فارغ‌التحصیل مدرسۀ نظامی معتبر وست پوینت[۲] در ایالات متحد امریکا بود و در کره و ویتنام خدمات نظامی فعّالانه‌ای کرده بود. در ۱۹۸۱، در دورۀ ریاست جمهوری فردیناند مارکوس[۳]، راموس به مقام نایب‌رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح تعیین شد. اما در فوریۀ ۱۹۹۶ همراه با خوان پونسه انریله[۴]، به رهبر مخالفان دولت، کوراسون آکینو[۵]، و مبارزه‌ای که وی با شعار «قدرت مردم» با دیکتاتوری مارکوس به راه انداخته بود پیوست. آکینو او را در ۱۹۸۶ به ریاست ستاد ارتش و در ۱۹۸۸ به وزارت دفاع منصوب کرد. راموس از متحدان سرسخت آکینو باقی ماند و در سلسله کودتا‌هایی ناموفق در کنار او ایستاد و از همین‌رو آکینو وی را به‌عنوان جانشین خود نامزد ریاست جمهوری کرد. راموس، با بهره‌مندی از پشتیبانی اتحاد ملی دموکرات مسیحی‌ها (لاکاس)[۶]، در انتخابات ریاست جمهوری مه ۱۹۹۲ به پیروزی رسید، اما فقط ۲۴ درصد آرای مردم را به‌دست آورد.