ریچاردز، دیکنسون (۱۸۹۵ـ۱۹۷۳)
ریچارْدْز، دیکنسون (۱۸۹۵ـ۱۹۷۳)(Richards, Dickinson)
| دیکنسون ریچاردز Dickinson Richards | |
|---|---|
| زادروز |
نیوجرسی ۱۸۹۵م |
| درگذشت | ۱۹۷۳م |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه ییل، تخصص جراحی قلب در دانشگاه کلمبیا |
| شغل و تخصص اصلی | پزشک |
| گروه مقاله | پزشکی |
| جوایز و افتخارات | جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی (مشترکا با ورنر فورسمان و آندره کورنان) |
پزشک امریکایی. در ۱۹۵۶، به‌سبب تحقیق در زمینۀ روش‌های گذراندن یک کاتتر[۱] به درون قلب با اهداف تشخیصی به جایزۀ نوبل فیزیولوژی و پزشکی دست یافت. او این جایزه را مشترکاً با ورنر فورسمان[۲] و آندره کورنان[۳] دریافت کرد. فورسمان، جراح آلمانی، یک لولۀ تو خالی را در یک سیاه‌رگ بازوی خود قرار داد و آن را به قدری جلو برد که سر آن وارد دهلیز راست[۴] قلبش شد. این عمل را کاتترگذاری قلبی[۵] نامیدند. ریچاردز و کورنان این روش را تکمیل کردند. اکنون می‌توان کاتتر را به طرف راست قلب و سپس سرخ‌رگ ششی[۶] فرستاد و بیماری‌های مادرزادی قلب[۷] را بررسی کرد. آنان با عبوردادن کاتتر از دیوارۀ میانی قلب طرف چپ قلب را هم کاتترگذاری کردند. این روش امکان اندازه‌گیری فشارخون را در حفره‌های متفاوت قلب فراهم کرد و در پیدایش روش‌های جراحی غیر تهاجمی[۸] برای بعضی از بیماری‌های مادرزادی قلب و سرخ‌رگ‌های تنگ‌شده بسیار ارزشمند بود. ریچاردز در نیوجرسی[۹] زاده شد و در دانشگاه ییل[۱۰] درس خواند. سپس به هیئت علمی دانشگاه کلمبیا پیوست و در آن‌جا تخصص جراحی قلب گرفت.