سفینه خوشگو
سفینۀ خوشگو
تألیف بندر ابن داس خوشگو، تذکره‌ای به فارسی در شرح احوال و نمونۀ اشعار ۱۴۱۸ شاعر فارسی‌گوی. این اثر در ۱۱۳۷ـ۱۱۴۷ق، در سه جلد، به عمدة‌الملک امیرخان انجام ( ـ۱۱۵۹ق) اتحاف شده است. جلد اول در احوال ۳۶۲ تن از شاعران پیشین از رودکی تا کافی ظفر همدانی، جلد دوم در زندگی‌نامۀ ۸۱۱ تن از شاعران میانی از جامی تا شکونی گلپایگانی و جلد سوم در شرح حال ۲۴۵ تن از سرایندگان معاصر مؤلف از ناصرعلی سرهندی تا سرب سنگه، متخلص به خاکستر است. این تقسیمات مبتنی‌بر شرحی است که استوری در کتابشناسی ایران نوشته است؛ زیرا بر اساس نسخه‌ای از این تذکره که در حملۀ نادرشاه به هندوستان به تاراج رفته و در ۱۲۲۸ق، در پی جاری‌شدن سیل از کوه‌های بختیاری در شوشتر پیدا شده و دُرّی شوشتری آن را بر اساس حروف الفبا مرتب کرده و به نسخۀ «آب‌آورد» معروف است، چنین برمی‌آید که این تذکره در اصل در چهار دفتر بوده است، زیرا خوشگو در مواردی از عباراتی چون «ذکر او در دفتر چهار خواهد آمد» استفاده کرده است. جلد سوم این تذکره به کوشش سید شاه عطاءالرحمان کاکوی به‌چاپ رسیده است (پتنا، ۱۳۷۸ق).