سورینام
سورینام (Suriname)
| سورینام | |
|---|---|
| نام فارسی | سورینام |
| نام لاتین | Suriname |
| نظام سیاسی | جمهوری چندحزبی با یک مجلس قانون‌گذاری |
| جمعیت | ۵۲۵هزار نفر |
| موقعیت | ساحل شمالی امریکای جنوبی |
| پایتخت | پاراماریبو |
| تراکم نسبی (نفر در کیلومتر مربع) | ۳.۲ |
| رشد سالانه (درصد) | ۱.۳ |
| شهرهای اصلی | پاراماریبو، نیونیکری، تاتنس، گرونینگن، بروکوپوندو |
| زبان | هلندی |
| مساحت (کیلومتر مربع) | ۱۶۳,۸۲۰ |
موقعیت. کشور سورینام در ساحل شمالی امریکای جنوبی، بین اقیانوس اطلس در شمال، گویانِ فرانسه در شرق، برزیل در جنوب، و کشور گویان در غرب، جا دارد. مساحت این سرزمین ۱۶۳,۸۲۰ کیلومتر مربع است و پایتخت آن شهر پاراماریبو[۱] است.
سیمای طبیعی. سورینام به سه ناحیۀ جغرافیایی متمایز به شرح زیر تقسیم می‌شود: الف. جلگۀ ساحلی که باریک، پَست و باتلاقی است و عمدتاً با دیواره‌سازی و پس‌زدن آب دریا به‌دست آمده و شبکه‌هایی از کانال‌های مصنوعی آن را آبیاری می‌کنند. اراضی این قسمت از نظر کشاورزی بسیار غنی است و بیشتر جمعیت کشور در همین بخش زندگی می‌کنند. شهرهای مهم نیونیکری[۲]، تاتنس[۳]، گرونینگن[۴]، و بروکوپوندو[۵] نیز در همین قسمت قرار دارند. ب. بخش درون‌بومی یا ناحیۀ مرکزی را علفزار‌هایی تشکیل داده که بر ارتفاع و انبوهی جنگل‌های آن رو به جنوب افزوده می‌شود و بلندترین نقطۀ سورینام، کوه یولیانا توپ[۶] با ارتفاع ۱,۲۳۰ متر، در همین بخش واقع است. پ. ناحیۀ جنوبی را ارتفاعات فلات‌گونۀ مرتفعی فراگرفته است که خط‌الرأس آن‌ها مرز برزیل را تشکیل داده است. کوه‌های مزبور از جنگل‌های انبوه پوشیده شده‌اند و رودخانه‌هایی مانند تاپاناهونی[۷]، ایتانی[۸]، و کورانتاین[۹] که رو به شمال جریان دارند از آن سرچشمه می‌گیرند. رودخانۀ کورانتاین مرز کشور گویان و رودخانۀ ایتانی، که یکی از ریزابه‌های رود مارونی[۱۰] است، مرز گویانِ فرانسه را تشکیل می‌دهد. این قسمت از کشورِ سورینام که ارتفاع آن، به‌ویژه در مرز برزیل، به ۱,۰۰۰ تا ۱,۲۸۰ متر می‌رسد، هنوز شناسایی نشده و پوشیده از جنگل‌های دست‌نخورده و انبوهی است که زیستگاه حیات وحش سورینام محسوب می‌شود. اقلیم سورینام بسیار گرم و مرطوب است و وزش نسیم ساحلی تا اندازه‌ای از شدت آن می‌کاهد. میانگین دمای سالانه این کشور ۲۷ درجۀ سانتی‌گراد است و میانگین بارندگی سالانۀ آن در نوار ساحلی به ۲,۲۲۵ میلی‌متر می‌رسد.
اقتصاد. سورینام از نظر اقتصادی در موقعیت خوبی قرار دارد. کشاورزی عمدتاً در نوار ساحلی متمرکز است و برنج مهم‌ترین محصول صادراتی آن است. علاوه بر آن، نیشکر و موز نیز از دیگر اقلام مهم کشاورزی سورینام به حساب می‌آیند. جنگل‌داری و شیلات علاوه بر مصرف داخلی از اقلام صادراتی به‌شمار می‌روند. تولید آلومینیوم، مواد غذایی، چوب و الوار، سیمان، روغن نخل، سیگار و کفش ازجمله فعالیت‌های صنعتی این سرزمین است.
حکومت و سیاست. نظام حاکم بر کشور سورینام جمهوری چندحزبی با یک مجلس قانون‌گذاری است. مجلس ملی آن ۵۱ عضو دارد؛ اعضای این مجلس و نیز رئیس‌جمهور را مردم هر پنج سال یک‌بار انتخاب می‌کنند. قدرت اجرایی در دست رئیس‌جمهور است و هیئت دولت را او تشکیل می‌دهد.
مردم و تاریخ. برطبق آمار سال ۲۰۰۰، جمعیت کشور سورینام ۵۲۵هزار نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به ۳.۲ نفر در کیلومتر مربع می‌رسد. رشد سالانۀ جمعیت این کشور ۱.۳ درصد است که عمدتاً در نوار ساحلی سکونت دارند، اکثراً هندی‌های آسیایی‌تبارند و از آیین هندو پیروی می‌کنند. ۲۴ درصد از مردم این کشور روستانشین‌اند و زبان رسمی آنان هلندی است. قدیمی‌ترین اقوامی که در نوار ساحلی سورینام ساکن شدند، کاریب‌ها بوده‌اند. اسپانیایی‌ها نخستین اروپاییانی بودند که در ۱۴۹۹م به این سرزمین وارد شدند و انگلیسی‌ها در ۱۶۵۰ در دومین سفر خود به این سرزمین ماندگاه‌هایی در آن تأسیس کردند. بنابر پیمان صلح بردا[۱۱] که در ۱۶۶۷ بین انگلیس و هلند منعقد شد، انگلیسی‌ها در قبال امتیازی که از هلندی‌ها در امریکای شمالی گرفتند، سورینام را به هلند واگذار کردند و هلندی‌ها با تأسیس ماندگاه‌هایی در این سرزمین، به تجارت برده پرداختند. آنان در ۱۸۶۳، پس از لغو برده‌داری، به اجیرکردن کارگران ارزان‌قیمت هندی و جاوه‌ای رو آوردند و آنان را به مهاجرت و سکونت در سورینام و کار در کشتزارها تشویق کردند؛ بدین‌سان آنان بسیاری از هندیان را در این سرزمین اسکان دادند. سورینام در ۱۹۵۴ به خودمختاری داخلی دست یافت و در ۲۵ نوامبر ۱۹۷۵ درحالی که گروه کثیری از هندیان، سورینام را به حالت اعتراض ترک می‌کردند، به استقلال کامل رسید.