شهاب
شهاب (meteor)
برقی از نور در آسمان. در تداول عام به تیرِ شهاب، و شهاب ثاقب نیز معروف است و علت آن ورود شهاب‌واره[۱] یا ذره‌ای غبار[۲] به جّو، با سرعتی بیش از ۷۰ کیلومتر در ثانیه، و سوختن آن براثر اصطکاک در ارتفاع تقریبی ۱۰۰ کیلومتر است. در شبی که آسمان صاف است، ممکن است در هر ساعت چندین شهاب پراکنده دیده شود. زمین چندین نوبت در سال با هجوم غبارهای بیرون‌ریخته از دنباله‌دار[۳]ها روبه‌رو میشود که بارش شهابی[۴] را پدید می‌آورند. به‌نظر می‌رسد چنین شهاب‌هایی از نقطه‌ای معیّن در آسمان سرچشمه می‌گیرند و نام بارش شهابی از آن‌جا گرفته میشود. بارش شهابی برساووشی[۵] در مرداد ماه و در صورت فلکی برساووش[۶] نمایان میشود. اسدی[۷]ها از صورت فلکی[۸] اسد[۹] بیرون می‌ریزند و غبارهای برجامانده از دنباله‌دار تمپل ـ تاتل[۱۰]اند که با دوره‌ای ۳۳ساله بر گرد خورشید مدارپیمایی می‌کند. هنگامی‌که این دنباله‌دار در نزدیک‌ترین فاصلۀ خورشید قرار گیرد، بارش اسدی به حداکثر می‌رسد. شهاب درخشان را آذرگوی[۱۱] می‌گویند. بیشتر شهاب‌واره‌ها ریزتر از دانه‌های شن‌اند. زمین در هر سال حدود ۱۶هزار تُن مواد شهابی دریافت می‌کند.