صالح بن نصر کنانی
صالح بن نَصْرِ کِنانی ( ـ۲۵۱ق)
(یا: صالح سَگْزی) از اعراب کِنان و سرکردۀ مُطَوَّعۀ سیستان. همراه برادرش، غَسّان، علیه احمد، حاکم بُست، بشورید. اما هنگامی که احمد با کشتن غسان شورش را فرونشاند، شورشیان صالح را به سرکردگی خود برگزیدند. در ۲۳۲ق، صالح با یاری یعقوب لیث صفاری بر بُست دست یافت. در ۲۳۸ق، مردم بست با صالح به امیری بیعت کردند و او خراج ناحیه را برای خود و سپاهیانش برداشت. صالح در ۲۴۳ق، عمار بن یاسر خارجی، سرکردۀ خوارج سیستان، را منهزم کرد، اما چون به غارت مردم سیستان پرداخت، یعقوب که فرمانده سپاه صالح بود بر وی بشورید و در ۲۴۴ق، در جنگی سخت که در آن طاهر، برادر یعقوب کشته شد، صالح شکست خورد و به بست گریخت. در ۲۴۸ق، که یعقوب به بست تاخت صالح بست را رها کرد و از راهی دیگر به زرنگ حمله برد و عمرو لیث، برادر یعقوب، را به اسیری گرفت. اما یعقوب به شتاب خود را به سیستان رساند و برادرش را از بند صالح رهانید و او را منهزم کرد. صالح به کابل گریخت و در آن‌‌جا به زنبیل، پادشاه نواحی شرقی افغانستان کنونی پناه برد. در جنگی که در ذیحجۀ ۲۴۹ق، میان یعقوب و صالح و زنبیل درگرفت، زنبیل کشته شد و صالح به‌دست یاران یعقوب گرفتار آمد و چندان دربند یعقوب ماند تا درگذشت.