عبدی نیشابوری، عبدالله ( ـ۹۶۸ق)
عَبدی نیشابوری، عَبدالله ( ـ۹۶۸ق)
شاعر و خوشنویس ایرانی. فرزند حسن نیشابوری، معروف به عبدی نیشابوری از خوشنویسان دورۀ شاه‌طهماسب اول صفوی (حک ۹۳۰ـ۹۸۴ق) بود. البته در دربار شاه‌اسماعیل صفوی (حک ۹۰۵ـ۹۳۰ق) نیز به امر کتابت اشتغال داشت و «شاهی» رقم می‌کرد. امیرعلی‌شیر نوایی به او «عبدی قلندر» می‌گفت و به‌همین سبب در پای بعضی از قطعات نیز این نام را می‌آورد. عبدی، درویش‌صفت و باذوق، از شاگردان سلطان علی مشهدی بود. او خط کتابت را بسیار استادانه می‌نوشت، اما در خطوط جلی و مشق نیز آثار شاخصی دارد. شاه‌محمود نیشابوری، استاد خط نستعلیق، از شاگردان او بود. در تاریخ مرگش اشتراک نظر نیست، با‌توجه‌به خطی که با تاریخ ۹۹۶ق از او در دست است، احتمالاً قریب ۹۰ سال زیسته است. از او آثاری در کتابخانۀ موزۀ گلستان و مجلس شورای ملی و همچنین قطعاتی در کتابخانۀ خزینۀ اوقاف استانبول بر‌جا مانده است.