عتق

عتق (فقه)

اصطلاحی در فقه، به معنی آزادکردن برده. به مالکی که برده‌اش را آزاد می‌کند، مُعتق و به بردۀ آزادشده مُعتَق گویند. عتْق باید با لفظ صریح یا بالکنایه اظهار شود. عتق از انشائات است و نیاز به قبول ندارد. عتق باید منجز باشد. به عقیدۀ برخی فقیهان، عتق بردۀ کافر باطل است. آزادکردن بردۀ مؤمن مستحب است.