عشره مبشره
عَشَرۀ مُبَشِّره
دَه تن از مهاجران قریش که طبق روایت‌های اهل سنّت، پیامبر اسلام (ص) به ایشان وعده داد که به بهشت خواهند رفت. گرچه این مفهوم را به حدیث نبوی نسبت می‌دهند، امّا صحت این نسبت روشن نیست. بلکه با توجه به عملکرد برخی افراد ذکر شده، تعارض آن با سیرۀ نبوی واضح است. این ده تن عبارت‌اند از ابوبکر، عمر، عثمان، علی (ع)، طلحه، زُبَیر، عبدالرحمان بن عوف، سعد بن ابی‌وقاص، سعید بن زيد (شوهر خواهر عمر) و شخص پیغمبر که نامش پیش از نُه تن دیگر آمده است. در روایتی دیگر شخص دهم ابوعبیدۀ جَرّاح است. احتمالاً منشأ این مفهوم اهمیت اشخاصِ ذکرشده و سلسله‌مراتب ایشان در جامعۀ عرب آن روزگار بوده است.