عکا
عَکّا (Acre)
(یا: آکر) شهر و بندری در فلسطین با ۴۵,۶۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). عکّا شهری بسیار قدیمی است و در شمال فلسطین اشغالی در پیش‌آمدگی شمال کوه کرمل و کنار خلیج عکّا واقع شده است. قبر حضرت صالح پیامبر در این شهر قرار دارد. در ۴۹۷ق (۱۱۰۳م) بالدوین اول، امیر فرنگان، این شهر را محاصر کرد و مردم شهر تسلیم نشدند ولی ظاهر، حاکم فاطمی، شهر را تسلیم فَرَنگان کرد. مسلمانان در ۶۹۰ق عکا را از فرنگان بازپس گرفتند. ترک‌ها در ۱۵۱۷م آن‌جا را تصرف کردند. ناپلئون در ۱۷۹۹ شهر را محاصره کرد و کاری از پیش نبرد و در ۱۸۳۲م ابراهیم پاشا آن را گرفت و ویران کرد. عکا در ۱۸۴۰ به دست ناوگان ترکان عثمانی، بریتانیا و اتریش گلوله‌باران شد و باز به دست ترکان عثمانی افتاد و در سال‌های ۱۹۱۸ تا ۱۹۴۸ در دست بریتانیا بود. در تقسیم ۱۹۴۸ بخشی از سرزمین اعراب شد و نهایتاً در همان سال به اشغال رژیم صهیونیستی درآمد. این شهر از نظر ماهیگیری اهمیت زیاد دارد. عکا مدت‌های طولانی به سبب موقعیت جغرافیایی ویژه‌ای که داشت کلید فلسطین خوانده می‌شد، زیرا در کنار جلگۀ ساحلی قرار دارد که دشت داخلی اسدرالون را به آن متصل می‌کند. بنابراین آسان‌ترین راه ورودی به داخل کشور است. شهر قدیمی عکا از سوی سازمان فرهنگی یونسکو به عنوان میراث فرهنگی جهان شناخته شده است. از دهۀ ۱۹۹۰ اقدامات گسترده‌ای برای حفاری‌های باستان‌شناسی آغاز شده است. یکی از اولین نکات قابل توجه در این شهر دیوارهای دفاعی مستحکم در شرق شهر است که احمد جزّار، والی عثمانی، آن را در سال‌های ۱۸۰۰ـ۱۸۱۴ ساخته که سیزده متر ارتفاع و یک متر ضخامت دارد.