غالبی، عبدالله بن علی

غالبی، عبدالله بن علی ( -1859م) Abdollah bin Ali Al-Ghalebi

عالم دینی یمنی. علوم مختلف را نزد عالمان صنعا فراگرفت. در سال 1833م همراه امام احمد بن علی شراجی و برای یاری او به صعده رفت. پس از کشته‌ شدن شراجی به صنعاء بازگشت و بار دیگر امام حسین ابن علی مؤیدی را برای فتح صعده همراهی کرد و تا وفات مؤیدی در صعده ماند. زمانی که شریف حسن بن علی حیدر بر تهامه حکومت می‌کرد او را به عنوان قاضی حدیده منصوب کرد. پس از مدتی کوتاه منصب قضاوت را ترک نمود و به حج رفت. سپس به صنعاء بازگشت و به سبب محاصره‌ی این شهر از سوی قبایل مهاجم و منازعات داخلی میان طالبان منصب امامت (پادشاهی) در 1847م ناچار به ترک این شهر شد و به صعده رفت. بعدتر در ضحیان مستقر شد و همچنان اوضاع صنعاء را رصد و برای پایان بخشیدن به ناآرامی‌های آن تلاش می‌کرد. در سال 1848 محمد بن عبدالله الوزیر را به ضحیان -در حومه‌ی صعده- فراخواند تا مقدمات به قدرت رسیدن و امامت او را فراهم آورد. هم‌زمان احمد بن هاشم ولیسی به صعده رفت و علمای صعده او را به امامت برگزیدند و با او بیعت کردند. غالبی پس از آن از سیاست برید و همتش را صرف تدریس و وعظ کرد و تا پایان حیات در ضحیان به سر برد.

عناوین برخی کتاب‌های وی عبارتند از: الاجازه فی الاجازه، الاجازات فی اسناد الروایات، الرسالة الحاکمة بالادلة الشاملة، العقد المنظوم فی اسانید العلوم.