فروزانفر، بدیع الزمان
فُروزانفر، بدیع‌الزّمان (بشرویه ۱۲۷۶ـ تهران ۱۳۴۹ش)
| بدیع‌الزّمان فُروزانفر | |
|---|---|
| زادروز |
بشرویه ۱۲۷۶ش |
| درگذشت | تهران ۱۳۴۹ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | مصحح |
| شغل و تخصص های دیگر | ادب‌پژوه و شاعر |
| لقب | بدیع‌الزمان |
| آثار | تصحیحات: کلیات شمس تبریزی یا دیوان کبیر(با همکاری امیرحسن یزدگردی و حسین کریمان در 10 جلد (1336ـ1347ش)؛ ترجمۀ رسالۀ قُشیریه (1345ش)، فیه‌مافیه (1330ش). تألیفات: دیوان اشعار؛ شرح مثنوی شریف، در3 جلد (1346ـ1348ش)؛ سخن و سخنوران (1358ش)؛ رساله در احوال مولانا (1315ش) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
مصحح، ادب‌پژوه و شاعر ایرانی. پس از فراگرفتن مقدمات علوم قدیم در زادگاه خود، به محضر ادیب نیشابوری در مشهد رفت و به‌‌خاطر آگاهی از ادبیات فارسی و عربی و سرودن شعر به این دو زبان مورد توجه ادیب قرار گرفت و از طرف قوام‌السلطنه، والی خراسان، به لقب بدیع‌الزمان نایل شد. در ۱۳۰۲ش، به تهران رفت و بنا‌به توصیۀ شمس‌العلما گرگانی در ۱۳۰۵ش به‌جای او، در مدرسۀ دارالفنون به تدریس پرداخت. در ۱۳۰۷ش، در دارالمعلمین عالی و در ۱۳۱۰ش در مدرسۀ عالی سپهسالار درس می‌داد. پس از تأسیس دانشکدۀ علوم معقول و منقول، معاونت آن به فروزانفر واگذار شد. در تأسیس مؤسسۀ وعظ و خطابه نقش عمده داشت. در ۱۳۱۴ش به استادی دانشگاه تهران رسید و در همان سال جزو اعضای پیوستۀ فرهنگستان اول ایران شد. در ۱۳۲۳ش به ریاست دانشکدۀ معقول و منقول انتخاب گردید و تا ۱۳۴۶ش، این سِمت را داشت. چندی نیز در مجلس سنا سناتور بود. مجموعۀ مقالات و اشعار او به‌کوشش عنایت‌الله مجیدی به چاپ رسیده است (۱۳۵۱ش).
از تصحیحات اوست: کلیات شمس تبریزی یا دیوان کبیر (با همکاری امیرحسن یزدگردی و حسین کریمان در ۱۰ جلد (۱۳۳۶ـ۱۳۴۷ش)؛ معارف بهاء ولد (۱۳۳۳ـ۱۳۳۸ش)؛ ترجمۀ رسالۀ قُشیریه (۱۳۴۵ش)، فیه‌مافیه (۱۳۳۰ش).
از تألیفات اوست: دیوان اشعار؛ شرح مثنوی شریف، در۳ جلد (۱۳۴۶ـ۱۳۴۸ش)؛ سخن و سخنوران (۱۳۵۸ش)؛ رساله در احوال مولانا (۱۳۱۵ش)؛ احادیث مثنوی (۱۳۳۴ش)؛ مآخذ قصص و تمثیلات مثنوی (۱۳۳۳ش)؛ شرح احوال و تحلیل آثار فریدالدین عطار نیشابوری (۱۳۴۰ش)؛ زندۀ بیدار (۱۳۳۴ش).