قانون مقدس
قانون مقدّس (religious writings)
در الهیات، مجموعۀ آثار مکتوبی که در دین معیّنی معتبر شناخته میشود، مانند تریپیتکه[۱] در مذهب تراوادای[۲] دین بودا. در مسیحیت، همان کتاب مقدس[۳] است. قانون عهد عتیق[۴] را مجمعی از ربّیان[۵] در شهر یَبنۀ[۶] فلسطین تدوین کردند (۹۰ـ۱۰۰م) و بعضی صحف مشکوک یا مجعول را در آپوکریف[۷] گرد آوردند. قدیمترین فهرست کتب عهد جدید[۸]، بهسبب آنکه موراتوری[۹]، مورخ ایتالیایی، آن را یافت، به «قانون موراتوری» مشهور است که به سالهای ۱۶۰ـ۱۷۰م تعلق دارد. اسقف آتاناسیوس[۱۰] فهرستی را اعلام کرد (ح ۳۶۵م) که مطابق فهرست امروزی صحف کتاب مقدس است.