لوبیچ، ارنست (۱۸۹۲ـ۱۹۴۷)
لوبیچ، ارنست (۱۸۹۲ـ۱۹۴۷)(Lubitsch, Ernst)
| ارنست لوبیچ Ernst Lubitsch | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۹۲م |
| درگذشت | ۱۹۴۷م |
| ملیت | آلمانی |
| شغل و تخصص اصلی | کارگردان |
| شغل و تخصص های دیگر | نویسنده |
| سبک | سبک لوبیچ |
| آثار |
نینوچکا (۱۹۳۹)، بهشت می‌تواند منتظر بماند (۱۹۴۳) چشم‌های مومیایی (۱۹۱۸) و شاهزاده خانم صدف (۱۹۱۹)، بادبزن خانم ویندرمیر (۱۹۲۵)، و شاهزادۀ محصل (۱۹۲۷) |
| گروه مقاله | سینما |
کارگردان آلمانی سینما. از ۱۹۲۱ در امریکا فیلم ساخت و برای «سبک لوبیچ[۱]» معروف بود. منظور از این اصطلاح، تلفیق نقد تند اجتماعی، طنز زیرکانه، پیچیدگی، وگزیده‌گویی بصری است که در فیلم‌های نینوچکا[۲] (۱۹۳۹) و بهشت می‌تواند منتظر بماند[۳] (۱۹۴۳) دیده می‌شود. لوبیچ بازیگری را با فیلم‌های سینمای صامت[۴] در برلین آغاز کرد و سپس به نویسندگی و کارگردانی پرداخت که ازجمله فیلم‌های اوست: چشم‌های مومیایی[۵] (۱۹۱۸) و شاهزاده خانم صدف[۶] (۱۹۱۹). در امریکا فیلم‌های کلاسیکی همچون دایرۀ ازدواج[۷] (۱۹۲۴)، بادبزن خانم ویندرمیر[۸] (۱۹۲۵)، و شاهزادۀ محصل[۹] (۱۹۲۷) را ساخت. فیلم‌سازان هم‌دورۀ لوبیچ او را ستایش می‌کردند و در دوران سینمای ناطق نیز به‌‌راحتی توانست توانایی‌هایش را به‌کار بگیرد.