ماری کلوین
Marie Catherine Colvin
| ماری کلوین Marie Colvin | |
|---|---|
| زادروز |
1956 |
| درگذشت | 2012 |
| ملیت | آمریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | انسان‌شناسی دانشگاه ییل |
| شغل و تخصص اصلی | خبرنگار |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
| جوایز و افتخارات | دریافت عنوان برترین خبرنگار حوزه‌ی خارجی از اتتاحدیه‌ی خبر بریتانیا |
(1956 – 2012)
خبرنگار آمریکایی. در جریان پوشش خبری محاصره‌ی حمص در جنگ داخلی سوریه درگذشت.
در آستوریا[۱]ی نیویورک به دنیا آمد. پدرش بازنشسته‌ی نیروی دریایی و مادرش مشاور مدرسه بود. ماری به تحصیل در رشته‌ی انسان‌شناسی دانشگاه ییل[۲] پرداخت و همزمان در نشریه‌ی داخلی این دانشگاه نیز فعالیت داشت. پس از فارغ‌التحصیلی، با تجربه‌ای که از کار دانشجویی در نشریه کسب کرده بود، تصمیم به انتخاب رشته‌ی خبرنگاری گرفت. یک سال بعد به یونایتدپرس اینترنشنال[۳] پیوست و در سال 1985 در ساندی تایمز[۴] مشغول به کار شد. در این نشریه او به بخش خاورمیانه اضافه شد و به سرعت نام خود را به عنوان یکی از چهره‌های خبری تأثیرگذار این حوزه جغرافیایی مطرح کرد. به عنوان مثال، او نخستین کسی بود که با معمر قذافی رهبر وقت لیبی مصاحبه کرد و در آن سخنرانی قذافی به رونالد ریگان رئیس‌جمهور وقت آمریکا با تندترین الفاظ تاخت.
علاوه بر خاور میانه، کلوین در پوشش نقاط دیگری همچون کوزوو، سیرالئون، چچن و زیمباوه نیز فعال بود. در تیمور شرقی، او پس از این‌که در کنار حدود 1500 زن و کودک توسط ارتش اندونزی محاصره شده بود، از ترک آن محل ممانعت کرد و به این ترتیب جان تمامی افراد محاصره شده را نجات داد.
در جریان جنگ داخلی سری‌لانکا، کلوین بینایی چشم چپ خود را از دست داد. با این وجود، به کار خود ادامه داد و حتی مقاله‌ای را که باید می‌نوشت، در تاریخ مقرر تحویل داد. پس از پایان جنگ، به دلیل آسیب‌های روانی این حادثه، مدتی در بیمارستان بستری شد و پس از آن به کار بازگشت.
در سال 2012، کلوین علیرغم هشدارهای دولت سوریه مبنی بر ممنوعیت ورود خبرنگاران، به حمص رفت. در آخرین گزارشی که از او در قالب یک مصاحبه پخش شد، کلوین محاصره‌ی حمص را بدترین درگیری و نبردی که تا کنون شاهد آن بوده توصیف کرد. پس از کالبدشکافی، دولت سوریه اعلام کرد کلوین با یک بمب کنار جاده‌ای کشته شده است و کار گذاشتن این بمب را به تروریست‌ها نسبت داد. ادعایی که توسط نزدیکان کلوین که در جریان نبرد همراه او بودند تکذیب شد. سال‌ها بعد با پیگیری‌های خانواده‌ی کلوین خصوصاً خواهرش، دولت سوریه مقصر شناخته شد و به پرداخت 203 میلیون دلار غرامت محکوم گردید.
در سال 2018 فیلمی با عنوان یک جنگ خصوصی[۵] ساخته شد که مبنای آن، مقاله‌ای با همین عنوان از کلوین بود که در نشریه‌ی ونیتی‌فر[۶] به چاپ رسیده بود. کلوین در طول دوران کاری خود شش جایزه‌ی معتبر در حوزه‌ی خبرنگاری دریافت کرد. از جمله سه عنوان برترین خبرنگار حوزه‌ی خارجی از اتحادیه‌ی خبر بریتانیا[۷].