ماشو، گیوم دو (ح ۱۳۰۰ـ ۱۳۷۷م)
ماشو، گیّوم دو (ح ۱۳۰۰ـ ۱۳۷۷م)(Machaut, Guillaume de)
| گیّوم دو ماشو Guillaume de Machaut | |
|---|---|
| زادروز |
ح ۱۳۰۰م |
| درگذشت | ۱۳۷۷م |
| ملیت | فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر و موسیقی‌دان |
| آثار | منظومۀ چشمۀ عاشق |
| گروه مقاله | موسیقی |
شاعر و موسیقی‌دان فرانسوی. در عصر خود استاد شعر فرانسوی به‌شمار می‌آمد و امروزه یکی از آهنگ‌سازان بزرگ فرانسه در قرن ۱۴م شناخته می‌شود. آخرین شاعر بزرگ فرانسوی بود که شعر غنایی همراه با موسیقی را یک کل واحد می‌دانست. ماشو در ۱۳۲۳ به سلک روحانیون پیوست، به خدمت شاه بوهم درآمد و در ۱۳۳۷ به کشیشی کلیسای جامع راین منصوب شد. در اشعار بلندش به مضامین و نوع‌های ادبی متداول در عصر خود پای‌بند بود. این اشعار بیشتر تعلیمی و تمثیلی به سنت «عشق مهذّب[۱]» سروده شده‌اند. اشعار غنایی و منظومه‌هایی سرود و اشعار دو قافیه‌ای سه‌بندی و ترجیع‌بندهایش سبب رواج این قالب‌ها شد. نفوذش، به‌ویژه نوآوری‌های فنی او، از مرزهای فرانسه فراتر رفت. در انگلستان جفری چاسر[۲] کتاب دوشس[۳] را بر پایۀ منظومۀ چشمۀ عاشق[۴] وی سرود.