مدرسه غیرانتفاعی
مدرسۀ غیرانتفاعی
مدرسه‌ای که با مشارکت مردم، مطابق اهداف، ضوابط، برنامه‌ها و دستورالعمل‌های عمومی وزارت آموزش و پرورش و با نظارت آن وزارتخانه تأسیس و اداره می‌شود. غیر انتفاعی بدین معنی است که درآمد حاصله، صرفاً صرف هزینه‌های جاری و توسعۀ آتی مدارس می‌شود؛ (مادۀ یک آیین‌نامۀ اجرایی مدارس غیر انتفاعی، مصوب ۱۳۶۷و ۱۳۷۱ش). قسمت‌هایی از آیین‌نامۀ اجرایی مدارس غیرانتفاعی حاکی از آن است که مدارس غیرانتفاعی در هریک از دوره‌های کودکستان (آمادگی، سال ماقبل دبستان)؛ ابتدایی؛ راهنمایی تحصیلی؛ متوسطه (شامل دبیرستان‌های نظری و هنرستان‌ها و دوره‌های پیش‌دانشگاهی)؛ آموزشگاه‌های آمادگی کنکور و کلاس‌های تقویتی (آموزشگاه‌های علمی آزاد) قابل تشکیل‌اند؛ اما، شرایط آموزشی، فنی، تربیتی، بهداشتی، و ایمنی واحدهای آموزشی در تمام مدت سال تحصیلی باید با ضوابط و دستورالعمل‌هایی مطابقت داشته باشد که از طرف آموزش و پرورش ابلاغ می‌شود. به‌علاوه، مجوز تأسیس مدارس غیرانتفاعی به نام فرد یا افراد حقیقی و حقوقی صادر می‌شود و اجازۀ مذکور قابل انتقال یا واگذاری به دیگری نیست. مؤسسان مدرسه‌های غیرانتفاعی، طبق ضوابطی برای تأمین امکانات مدرسۀ خود، می‌توانند از وام بانکی استفاده کنند. پیش از پیروزی انقلاب اسلامی ایران (۱۳۵۷ش)، مدارسی به‌صورت غیر دولتی (خصوصی)، شبیه مدارس غیرانتفاعی کنونی، دایر بود که اصطلاحاً «مدرسۀ ملی»، «مدرسۀ خصوصی» و «آموزشگاه غیر دولتی» خوانده می‌شدند. در آیین‌نامۀ مدارس غیر انتفاعی، مصوب ۱۳۵۱ش، مدرسه (دبیرستان) غیرانتفاعی مدرسه‌ای دولتی شمرده شده است که همۀ هزینه آن با دریافت شهریه از دانش‌آموزان تأمین و زیر نظر هیئت امنا اداره می‌شود.