موریکه، ادوارد (۱۸۰۴ـ۱۸۷۵)
موریکِه، اِدوارد (۱۸۰۴ـ۱۸۷۵)(Morike, Eduard)
| ادوارد موریکه Eduard Morike | |
|---|---|
| زادروز |
1804 |
| درگذشت | 1875 |
| ملیت | آلمانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل الهیات |
| شغل و تخصص اصلی | نویسنده و شاعر |
| شغل و تخصص های دیگر | کشیش |
| آثار | سفر موتسارت به پراگ، نقاش نولتن |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
شاعر و رمان‌نویس آلمانی.اشعار[۱] او اغلب به‌رغم سادگی، اشعاری درخشان، همراه با سبکی گیرا، و محتوایی اصیل است. منظومه‌هایش دربارۀ عشق و طبیعت، که از تجربه‌های درونی‌اش سرچشمه می‌گیرند، ازجمله بهترین آثار اویند. از مشهورترین داستان‌های کوتاه اوست: شبانی‌های بودنزه[۲] (۱۸۴۶)، سفر موتسارت به پراگ[۳] (۱۸۵۶) و رمان شرح‌حال‌گونه‌اش نقاش نولتن[۴]. آثار موریکه الهام‌بخش اوتمار شوئک[۵] (ترانه‌ها)؛ هاینریش زوترمایستر[۶] (ژوراند[۷])؛ و ماکس تراپ[۸] (آخرین شاه اورپلیت[۹]) شد. برامس[۱۰] برای دو ترانه، شومان[۱۱] برای سه ترانه، ولف[۱۲] نیز برای ۵۷ ترانه (ازجمله چهار ترانه نخستین) آهنگ ساخت. موریکه در لودویگسبورگ[۱۳] به‌دنیا آمد، الهیات خواند، و از ۱۸۳۴ کشیش پروتستان بود که در ۱۸۴۳ بازنشسته شد. به استادی ادبیات در کاتارین‌اشتیف[۱۴]، اشتوتگارت، منصوب شد و ۱۶ سال در این سمت باقی ماند.