مونتانیا، بارتولومیو (۱۴۵۰م ـ۱۵۲۳)
مونْتانیا، بارتولومِّئو (۱۴۵۰م ـ۱۵۲۳)(Montagna, Bartolommeo)
نقاش ایتالیایی اوایل دورۀ رنسانس[۱]. برجسته‌ترین استاد مکتب ویچنتسا[۲] بود. از آندرِ‌آ مانتنیا[۳] بسیار تأثیر پذیرفت، ولی به‌احتمال زیاد در ونیز (۱۴۶۹م) نزد آنتونیو ویوارینی[۴] و جنتیله بلینی[۵] آموزش دید. مهم‌ترین اثرش شاید نقاشی محرابی کلیسای سان میکله[۶] در ویچنتسا باشد (۱۴۹۹م). استحکام هندسی ترکیب‌بندی اثر، از آشنایی کامل او با کار آنتونلّو دا مسّینا[۷] حکایت می‌کند. تک‌چهره‌های متأخرش با صراحتی روان‌شناختی، از تأثیر لورنتسو لوتّو[۸] خبر می‌دهد. مونتانیا در ویچنتسا پایه‌گذار مکتبی شد که نقاشان بسیاری ازجمله فرانچسکو دا پونته[۹]، پدر یاکوپو باسّانو[۱۰]، را تحت‌تأثیر قرار داد. پسرش بندتّو مونتانیا[۱۱] (۱۴۸۱ـ۱۵۵۸) در نقاشی سبک او را دنبال کرد و نیز گراوورسازی برجسته شد.