موید، محمد بن القاسم

مؤید، محمد بن القاسم (1582- 1644م)   Mohammad bin Al-Ghasem

امام دولت زیدیه در یمن. وی پسر بزرگ قاسم بن محمد بن علی، بنیان‌گذار دولت امامان زیدیه در یمن از خاندان قاسم، است. پس از درگذشت پدرش در 1620م بر جای او نشست و لقب الموید بالله را برای خود برگزید. در زمان او یمن ایالتی از ایالت‌های امپراتوری عثمانی بود، اما وی عثمانی‌ها را از یمن بیرون کرد و تمام کشور، به جز عدن، را تحت سلطه‌ی خود درآورد.

محمد بن قاسم بیشتر دوره‌ی حکومتش را صرف نبرد با عثمانی‌ها در یمن و بازگرداندن وحدت به قبایل یمن کرد. در این راه برادرانش، حسن و حسین و احمد، به او کمک فراوان کردند. وی که فقیهی متبحر و صاحب نظر بود برای بر هم نخوردن وحدت قبایلی که با او ائتلاف کرده بودند، از اجرای برخی قوانین و احکام شرعی امتناع می‌کرد. پس از او برادرش المتوکل علی الله اسماعیل جانشینش شد.

از الموید آثاری بر جای مانده که از آن جمله‌اند: الاعتصام بحبل الله المتین، حرمة التفرقه فی الدین و تصفیه القلوب.