نارویی
نارویی
از طوایف بزرگ بلوچ ایرانشهر (بمپور) و زابل، مرکب از تیره‌های مختلف، متشکل از پنج گروه جداگانه و ۹۵۴ خانوار چادرنشین. گروهی از این مردم سردسیر را در بخشی از استان گلستان برگزار می‌کنند و بقیه از جنوب خراسان فراتر نمی‌‌روند. دولت پهلوی اول پس از ۱۳۱۰ش گروهی از نارویی‌ها را به ناحیۀ نصرت‌آباد زاهدان انتقال داد. نارویی‌ها در اواخر دورۀ صفویه به‌همراه ملک‌شیرخان صفاری از حدود شرقی سیستان به ناحیۀ بمپور مهاجرت کردند. شیرخان حکومت بمپور را از محبت‌خان بلوچ، حاکم کلات، گرفت و خود حاکم بمپور شد. در ۱۱۸۵ق سعیدخان نارویی، معروف به چاکرخان، فرماندۀ نگهبانان قلعۀ بمپور، پس از کشتن ملک‌‌حسین و پسرانش حاکم قلعه شد و حکومت خاندان او تا انقراض قاجاریه دوام داشت. فرزندش مهراب‌خان در نیمۀ اول قرن ۱۳ق ازجمله بزرگ‌ترین سرداران بلوچ به‌شمار می‌آمد. محمدعلی‌خان نارویی به‌هنگام حضور آقاخان محلاتی در کرمان و بمپور و شورش علیه دولت ایران، به او پیوست. سردار سعیدخان نارویی ( ـ۱۳۳۳ق) در سال‌های انقلاب مشروطیت عملاً حاکم خودمختار بمپور و از رقیبان بهرام‌خان باران‌زائی بود.