ناپلیون سوم
ناپلئون سوم (۱۸۰۸ـ۱۸۷۳)(Napoleon III)
| ناپلیون سوم Napoleon III | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۰۸م |
| درگذشت | ۱۸۷۳م |
| ملیت | فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | فرمانروا |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
| خویشاوندان سرشناس | ناپلیون اول (عمو) |
(نام اصلی: شارل لوئی ناپلئون بناپارت[۱]) امپراتور فرانسه و برادرزادۀ ناپلئون اول (۱۸۵۲ـ۱۸۷۰). پس از دوبار اقدام به کودتا (۱۸۳۶ و ۱۸۴۰)، زندانی و سپس تبعید شد؛ در انقلاب ۱۸۴۸ به فرانسه بازگشت و رئیس جمهوری دوم شد و در ۱۸۵۲ خود را امپراتور خواند. در ۱۸۷۰ در نتیجۀ تدابیر ماهرانۀ بیسمارک[۲]، صدراعظم آلمان، درگیر جنگ با پروس شد؛ در سدان[۳]، شمال شرقی فرانسه، وادار به تسلیم شد و امپراتوری او فروپاشید. پسر لوئی بناپارت[۴]، برادر ناپلئون، بود. مادرش، اورتانس دو بوآرنه[۵]، نیز دخترخواندۀ ناپلئون بود. در ۱۸۳۶ در استراسبورگ و در ۱۸۴۰ در بولونی[۶] برضد لوئی فیلیپ[۷]، شاه فرانسه، قیام کرد، اما هر دوبار شکست خورد و پس از قیام دوم، به زندان افتاد. در ۱۸۴۶ به انگلستان گریخت و تا ۱۸۴۸ در لندن بود. در دسامبر ۱۸۴۸ به ریاست جمهوریِ نوبنیاد فرانسه برگزیده شد. برای جلب حمایت مردم کوشید خود را دربرابر خطرهای انقلاب قهرمان نظم و مذهب نشان دهد. با اقدام به کودتای نظامی در ۱۸۵۱ امکان انتخاب مجدد خود به ریاست جمهوری را فراهم کرد و سال بعد خود را امپراتور خواند. به امید آن که با پیروزی‌های نظامی حکومت خود را تقویت کند، در جنگ کریمه[۸] شرکت کرد (۱۸۵۴ـ۱۸۵۵)، با اتریش وارد جنگ شد (۱۸۵۹)، و پس از پیروزی در نبرد سولفرینو[۹]، ساووا[۱۰] و نیس[۱۱] را به قلمرو خود ملحق کرد (۱۸۶۰)، اما تلاش او برای ایجاد امپراتوریِ وابسته به فرانسه در مکزیک نافرجام ماند (۱۸۶۳ـ۱۸۶۷). این اقدامات موجب بی‌اعتمادی اروپاییان به فرانسه و جدایی فرانسه از اروپا شد. حکومت او در داخل کشور به‌سبب فسادش بی‌اعتبار شد، نیروهای مخالف جمهوری‌خواه و سوسیالیست، به‌رغم سرکوبی شدید رشد کردند و پس از ۱۸۶۰، ناپلئون را به دادن امتیازاتی برای تشکیل حکومت پارلمانی واداشتند؛ ناپلئون پس از شکست در جنگ با پروس، به انگلستان رفت و در همان‌جا درگذشت. اوژن لوئی ژان ژوزف ناپلئون[۱۲] (۱۸۵۶ـ۱۸۷۹)، ولیعهد و تنها پسر ناپلئون سوم، از همسرش امپراتوریس اوژنی[۱۳]، در زمان خدمت در ارتش بریتانیا در جنگ با زولوها[۱۴] در افریقا کشته شد.