نایورو، جمهوری
نائُورو، جمهوری (Nauru)
| نایورو، جمهوری | |
|---|---|
| نام فارسی | جمهوری نائُورو |
| نام لاتین | Nauru |
| نظام سیاسی | جمهوری |
| درآمد سرانه (دلار) | ۲۵۰۰ دلار (۲۰۰۶) |
| جمعیت | ۱۰هزار نفر (۲۰۱۰) |
| موقعیت | آب‌های غربی اقیانوس آرام، در غرب جزایر گیلبرت |
| پایتخت | یارِن |
| تراکم نسبی (نفر در کیلومتر مربع) | ۴۷۶ |
| رشد سالانه (درصد) | ۰ |
| زبان | نائورویی |
| گروه‌های قومی | نائورویی (۵۸%)، دیگر اقوام جزایر اقیانوس آرام (۲۶%)، چینی (۸%) و اروپایی (۸%) |
| دین | مسیحیت |
| مساحت (کیلومتر مربع) | ۲۱ |
| واحد پول | دلار استرالیا |
موقعیت. کشور نائورو جزیرۀ کوچکی است که در آب‌های غربی اقیانوس آرام و در فاصلۀ اندکی از جنوب خط استوا و در غرب جزایر گیلبرت[۱] قرار دارد. این کشور ۲۱ کیلومتر مربع مساحت دارد و پایتخت آن شهر یارِن[۲] است.
سیمای طبیعی. کشور جزیرۀ نائورو، یکی از کوچک‌ترین کشورهای جهان، جزیره‌ای مرجانی است که درازای آن ۶ کیلومتر و پهنای آن حدود ۴ کیلومتر است و جزئی از جزایر میکرونزی به‌شمار می‌آید. این کشور در حدود ۷۰۰کیلومتری غرب کشور کیریباس واقع است و پیرامون آن را مرجابسنگ[۳] (آبسنگ مرجانی) فراگرفته و کرانه‌های شنی و زمین‌های مزروعی آن نواری را به عرض حدود ۳۰۰ متر تشکیل داده‌اند. درون‌بوم آن را انبوهی از معادن فسفات با ضخامت حدود ۶۹ متر فراگرفته است. آبادی‌های این کشور ازجمله شهر یارن، پایتخت، و آنابار[۴] و ایجو[۵] در کرانه‌های آن جای دارند و مرداب کوچکی با نام بوئادا[۶] نیز در مرکز جنوب غربی آن دیده می‌شود که بقایایی از یک مرداب وسیع و قدیمی است. اقلیم این کشور بسیار گرم و مرطوب است و نسیم دریا آن را تا اندازه‌ای معتدل می‌کند. این کشور دارای بارندگی بسیار و در عین حال نامنظم است و معمولاً از آبان تا بهمن به حداکثر خود (۲,۰۶۰ میلی‌متر) می‌رسد. میانگین دمای سالانۀ آن در دی‌ماه ۲۷.۲ درجۀ سانتی‌گراد، در تیرماه ۲۷.۸ درجۀ سانتی‌گراد، و میانگین بارندگی سالانۀ آن ۱,۸۶۲ میلی‌متر است.
اقتصاد. کشور کوچک نائورو به‌سبب دارابودن معادن فسفاتِ بسیار مرغوب، که طی قرون و اعصار از فضلۀ پرندگانی با نام گوانو انباشته شده و سرشار از اسید فسفریک و نیتروژن است، از ثروتمندترین کشورهای جهان به‌شمار می‌آید. استخراج و بهره‌برداری از ذخایر این معدن از ۱۹۱۹ آغاز شده و کشورهای انگلستان، استرالیا، نیوزیلند، و فیلیپین خریداران اصلی آن محسوب می‌شوند. نارگیل و شیلات نیز ازجمله دیگر منابع عایدی این کشور به حساب می‌آیند.
حکومت و سیاست. نظام حاکم بر کشور نائورو، جمهوری با یک مجلس قانون‌گذاری است. نائورو حزب ندارد و مجلس ملی آن دارای هجده عضو است که مردم هر سه سال یک‌بار آنان را انتخاب می‌کنند. رئیس‌جمهور، که عالی‌ترین مقام اداری و اجرایی کشور است، با اکثریت آرای پارلمان برگزیده می‌شود و مسئولیت تشکیل هیئت دولت را برعهده دارد.
مردم و تاریخ. جمعیت کشور نائورو حدود ۱۰هزار نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به ۴۷۶ نفر در کیلومتر مربع می‌رسد. رشد سالانۀ جمعیت این کشور صفر است و صد درصدشان شهرنشین هستند. نائورویی‌ها ۵۸ درصد از آنان را تشکیل می‌دهند و ۸۲ درصد از آنان مسیحی‌اند. زبان رسمی آنان نائوروئی است و زبان انگلیسی نیز رواج دارد. این سرزمین را کاپیتان فرن[۷]، دریانورد انگلیسی، در ۱۷۹۸ کشف کرد. در ۱۸۸۸ به تصرف آلمان درآمد و استرالیا در ۱۹۱۴ آن‌جا را اشغال کرد. از ۱۹۲۰ تا ۱۹۴۷ تحت قیمومت انگلستان قرار داشت و انگلیسی‌ها و استرالیایی‌ها مشترکاً به استخراج و بهره‌برداری از معدن فسفات آن پرداختند. نائورو در ۱۹۴۶ به خودگردانی داخلی دست یافت و در ۱۹۶۷ معادن خود را ملی کرد. این کشور در ۳۱ ژانویۀ ۱۹۶۸ به استقلال رسید و به عضویت جامعۀ ملل مشترک‌المنافع بریتانیا درآمد. در ۱۹۹۹ نیز به سازمان ملل متحد پیوست.