نستروی، یوهان نپوموک (۱۸۰۱ـ۱۸۶۲)
نستروی، یوهان نپوموک (۱۸۰۱ـ۱۸۶۲)(Nestroy, Johann Nepomuk)
| یوهان نپوموک نستروی Johann Nepomuk Nestroy | |
|---|---|
| زادروز |
وین ۱۸۰۱م |
| درگذشت | ۱۸۶۲م |
| ملیت | اتریشی |
| شغل و تخصص اصلی | نمایش‌نامه‌نویس |
| شغل و تخصص های دیگر | بازیگر کمدی |
| آثار | لومپاتسینا گاپوندوس پلید یا سه اوباش (۱۸۳۳)، آسیابان، زغال‌سوز و (۱۸۳۴)؛ در طبقۀ همکف و طبقۀ اول (بازی‌های تقدیر) (۱۸۳۵) |
| گروه مقاله | تیاتر |
نمایش‌نامه‌نویس اتریشی و بازیگر کمدی. با تلفیق شخصیت‌پردازی[۱] استادانه و تفسیر گزندۀ رویدادهای اجتماعی و به‌کارگیری زبانی پرابهام، نقیضه‌های ظریف و طنز و تفسیر‌های اندوه‌بار می‌آفریند. بعضی از نمایش‌نامه‌های او عبارت‌اند از لومپاتسینا گاپوندوس پلید یا سه اوباش[۲] (۱۸۳۳)، آسیابان، زغال‌سوز[۳] و (۱۸۳۴)؛ در طبقۀ همکف و طبقۀ اول (بازی‌های تقدیر)[۴] (۱۸۳۵) که در آن صراحتاً به طرح مضمون غم‌بار درقالب کمیک می‌پردازد و نمایش‌نامۀ فلسفی دو خوابگرد یا مقدرات و بیهودگی[۵] (۱۸۳۵)، با لحن بدبینانه، خودافشاگرانه، و با استفاده از نماد خوابگرد مسیر حرکت انسان را در زندگی ترسیم می‌کند. نستروی در وین به‌دنیا آمد. پس از مرگ فردیناند ریموندز[۶]، آثار متعددش در تئاتر مردمی وین بارها به‌روی صحنه آمد. طنز‌های گزنده و کمدی‌های سیاسی‌اش محبوبیت بسیار داشت. نستروی که نمایش‌نامه‌نویسی را با نمایش‌های فارس قصه‌های پریان[۷] نظیر، تبعید به سرزمین جادویی (۱۸۲۸) آغاز کرد، بدبینی و زبان کنایی‌اش خیلی زود او را از دیگران متمایز کرد و پس از لومپاتسینا گابوندوس پلید یا سه اوباش، با زیردست کل (۱۸۳۴)، موضوع‌های فوق طبیعی را کنار گذاشت. نمایش‌نامه‌های بعدی او فارس[۸]های غم‌انگیزند که در آن‌ها نیروهایی کور و مقدر سمت و سوی زندگی را تعیین می‌کند. واقعیت مهم‌ترین دل‌مشغولی نستروی است، به‌ویژه نشان‌دادن سرخوردگی محتوم انسان در مواجهه با رویدادهای سیاسی انقلابی. هر چند نستروی کوشید تا در آثار بعدی‌اش بر وجوه صرفاً تراژیک زندگی غلبه کند، چیزی که نهایتاً در این آثار به‌چشم می‌خورد احساس یأس و سرخوردگی است.