نظریه جیمز ـ لانگه

نظریۀ جیمز ـ لانْگه (James-Lange theory)
نظریه‌ای در روان‌شناسی مبنی‌ بر این‌که دریافت‌های حسی، حاصل از رویارویی با هر موقعیت هیجانی، ناشی از واکنش‌های فیزیولوژیکی است. بدین‌ترتیب، هیجاناتی مانند لذت، ترس یا شادی حاصل تغییر در فعالیت‌های بدنی است؛ ترس، بیشتر احساس تعریق و لرزش است تا واکنش هیجانی در برابر موقعیتی ترس‌آور. این نظریه به‌نام ویلیام جیمز، روان‌شناس امریکایی، و کارل‌گئورگ لانگه (۱۸۳۴ـ۱۹۰۰)، پزشک دانمارکی، است که هر یک جداگانه در دهۀ ۱۸۸۰ به این نتیجه رسیدند.

 

---