نفت سفید
نفت سفید (kerosene)
نفت چراغ یا کروزن. یکی از اجزاء تفکیک‌شدۀ نفت خام در خلاء. نقطۀ جوش آن ۱۸۰ الی ۲۷۵ درجه سانتی‌گراد و چگالی آن ۰.۷۸۰ است. قسمت اعظم آن شامل هیدروکربورهایی است که مولکول آن‌ها دارای ۱۱ تا ۱۵ اتم کربن است. مایعی بی‌رنگ و کمی سنگین‌تر از بنزین است که بوی مخصوص آن پس از تبخیرشدن ازبین می‌رود. در ایران به‌طور معمول آن را نفت می‌نامند و هنوز هم در مواردی برای تولید روشنایی به‌کار می‌رود. نفت سفید یکی از فرآورده‌های نفت خام است که پس از حرارت در کوره در برج تقطیر تفکیک می‌شود. مشخصات مهم نفت سفید عبارت‌اند از: ۱. نقطۀ اشتعال[۱]. که در مورد نفت سفید نباید کمتر از ۳۵ درجه باشد. با کنترل نقطۀ اشتعال مواد نفتی می‌توان از احتمال انفجار در مخازن نفتی جلوگیری کرد؛ ۲. نقطۀ دود[۲]. حداکثر طول شعله چراغ فتیله‌ای استاندارد آزمایشگاهی قبل از دودکردن، نقطۀ دود نامیده می‌شود؛ ۳. مقدار زغال‌شدن[۳]. مقدار کربن باقی‌مانده از سوختن نفت سفید در ۲۴ ساعت، میزان مرغوبیت آن را نشان می‌دهد که به‌روش‌های IP یا ASTM اندازه‌گیری می‌شود. از دیگر خواص نفت سفید، می‌توان از چگالی، ارزش حرارتی، مقدار گوگرد، بو و گران‌رَوی آن نام برد. نفت سفید سوخت اغلب تراکتورها و ماشین‌های کشاورزی و منبع نیرو در برخی توربین‌های هواپیما و موتورهای جت است.