نویرات، اوتو (۱۸۸۲ـ۱۹۴۵)
نویْرات، اوتو (۱۸۸۲ـ۱۹۴۵)(Neurath, Otto)
فیلسوف و نظریه‌پرداز اجتماعی اتریشی و یکی از تأثیرگذارترین اعضای حلقۀ وین[۱]. با مقالاتش در نشریۀ اِرکنتینس[۲] (شناخت)، به‌خصوص مقالۀ «جملات پروتکلی[۳]» (۱۹۳۲) کوشید این حلقه را از جست‌وجوی شالوده‌های شناخت در معنای تفسیرنشدۀ تجربه منصرف و به‌سوی نوعی معرفت‌شناسی فیزیکالیستی و کل‌نگر متوجه کند. از نظر نویرات، فیزیکالیسم[۴] آموزه‌ای زبان‌شناختی بود که ایجاد وحدت در زبان‌های علوم گوناگون را وعده می‌داد. او در تدوین نخستین بیانیۀ حلقۀ وین در ۱۹۲۲ نقشی برجسته داشت. نویرات در ضد اشپنگلر[۵] (۱۹۲۱)، برخلاف کسانی که شالوده‌ای مطلق و یقینی برای دانش جست‌وجو می‌کردند، معتقد بود که لنگرگاه مطمئنی برای علم وجود ندارد و ما همچون ملاّحانی هستیم که ناچاریم قایق شناخت خود را روی دریا تعمیر کنیم، اما هرگز نمی‌توانیم دوباره از اول شروع کنیم و برای تعمیر و تعویض هر قطعه باید به باقی قطعات اعتماد کنیم، زیرا هیچ قطعه‌ای مصون از عیب و ایراد و ایمن از نقادی نیست و میان اجزای معرفت ما نوعی پشتیبانی متقابل حاکم است.