هاید، داگلاس (۱۸۶۰ـ۱۹۴۹)
هاید، داگلاس (۱۸۶۰ـ۱۹۴۹)(Hyde, Douglas)
| داگلاس هاید Douglas Hyde | |
|---|---|
| زادروز |
اسلایگو ۱۸۶۰م |
| درگذشت | ۱۹۴۹م |
| ملیت | ایرلندی |
| تحصیلات و محل تحصیل | ترینیتی کالج دوبلین، رشته حقوق |
| شغل و تخصص اصلی | نویسنده، محقق، مبلّغ |
| شغل و تخصص های دیگر | شاعر |
| آثار | ترانه‌های عاشقانۀ کانات (۱۸۹۳)، تاریخ ادبی ایرلند (۱۸۹۹)، و ترانه‌های مذهبی کانات (۱۹۰۶) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
(نام اصلی: آن کرائوبین آئوبین[۱] به‌معنی شاخۀ کوچک دلپذیر) نویسنده، محقق، و مبلّغ ایرلندی، و رئیس‌جمهور ایرلند (۱۹۳۸ـ۱۹۴۵). در ۱۸۹۳ رئیس اتحادیۀ گیلی (سلتی)[۲] شد. ترجمه‌هایش از شعر و نثر ایرلندی به پیدایش سبکی در انگلیسی انجامید که اصطلاحات و نحو زبان گیلی را به‌کار می‌گرفت و تأثیر فراوانی بر نویسندگان جوان‌تر جنبش احیای ادبی ایرلندی برجا گذاشت. با این وصف، کوشید که از سیاسی‌شدن اتحادیۀ مزبور جلوگیری کند و به‌همین سبب در ۱۹۱۵ از ریاست آن استعفا کرد. از ۱۹۲۵ عضو مجلس سنا شد و درپی توافق میان احزاب در ۱۹۳۸ به ریاست‌جمهوری ایرلند رسید. هاید استاد زبان ایرلندی در یونیورسیتی کالج[۳] دوبلین[۴] بود (۱۹۰۹ـ۱۹۳۲). آثار مهمی که از او به‌چاپ رسیده‌اند عبارت‌اند از ترانه‌های عاشقانۀ کانات[۵] (۱۸۹۳)، تاریخ ادبی ایرلند[۶] (۱۸۹۹)، و ترانه‌های مذهبی کانات[۷] (۱۹۰۶). در ۱۹۰۱، نمایش‌نامۀ کاساد و سوگاین[۸] (۱۹۰۱) را نوشت که نخستین نمایش‌نامۀ مدرن ایرلندی بود. هاید در استان اسلایگو[۹] زاده شد و در ترینیتی کالج[۱۰] دوبلین در رشتۀ حقوق تحصیل کرد. نطق افتتاحیه‌اش در ۱۸۹۲ در مقام رئیس انجمن ادبی ملی[۱۱] فریاد استعانت از کسانی بود که قصد داشتند از زوال زبان ایرلندی جلوگیری کنند. این مناسبت را در حکم نقطۀ عطفی برای زبان گیلی دانسته‌اند که به احساسات ملی در آغاز قرن جدید جانی دوباره بخشید.