هنر، تاریخ

هنر، تاریخ (art history)
مطالعۀ آثار هنری در گذر زمان. یوهان وینکلمان، باستان‌شناس آلمانی، مطالعۀ منظم و روشمند تاریخ هنر را در میانۀ قرن ۱۸م بنیاد گذاشت. با این وجود، این رشته هنگامی صورت مدوّن و دانشگاهی یافت که کرسی تاریخ هنر در ۱۸۴۴م در دانشگاه برلین دایر شد. پژوهش تاریخ هنر، در پایان قرن ۱۹م، بر دو رهیافت اساسی استوار بود: رهیافت نخست، هنر را در پیوند با زمینۀ فرهنگی و اجتماعی آن بررسی می‌کرد (یاکوب بورکهارت و هیپولیت‌ تن)، و رهیافت دوم می‌کوشید آثار هنری را بر‌پایۀ ویژگی‌های «فرمی»، همچون رنگ، خط، و شکل تحلیل کند (هاینریش وُلفلین). رهیافت دیگری که بعدها مطرح شد، فرمالیسم وُلفلین را مردود شمرد و بر «شمایل‌شناسی»، یعنی بررسی معنای آثار هنری تأکید کرد (اروین پانوفسکی و اِمیل مال).

پرتره یوهان یوهان وینکلمان، اثر آنتون فون مارون

 

---