هوخ، ریکاردا (۱۸۶۴ـ۱۹۴۷)

هوخ، ریکارْدا (۱۸۶۴ـ۱۹۴۷)(Huch, Ricarda)

ریکاردا هوخ Ricarda huch
زادروز	1864
درگذشت	1947
ملیت	آلمانی
تحصیلات و محل تحصیل	تحصیل تا مقطع دکتری در زوریخ
شغل و تخصص اصلی	رمان نویس
آثار	کوچه پیروزی، عصر شکستن ایمان
گروه مقاله	ادبیات غرب

هوخ، ريکارْدا

بانوی نویسندۀ آلمانی، از پیشروان نئورمانتیسم. برخی از بهترین رمان‌هایش عبارت‌اند از از کوچۀ پیروزی (۱۹۰۲)، که به زندگی طبقۀ کارگر ایتالیایی می‌پردازد، و جنگ بزرگ در آلمان (۱۹۱۲ـ ۱۹۱۴)، دربارۀ جنگ سی‌ساله. در مقام منتقد، رمانتیسم آلمانی را در کتاب‌های اوج رمانتیسم (۱۸۹۹) و پراکندگی و انحطاط رمانتیسم (۱۹۰۲) استادانه بررسی کرده است. در مسائل سیاسی و مذهبی نیز آثاری دارد، ازجمله میخائیل باکونین و آنارشی (۱۹۲۳)، ایمان لوتر (۱۹۱۵)، و عصر شکستن ایمان (۱۹۳۷). هوخ در برونسویک زاده شد، در زوریخ تحصیل کرد، و در ۱۸۹۷ نخستین زنی بود که مدرک دکتری گرفت و رئیس کتابخانۀ دولتی آن‌جا شد. در ۱۹۰۷ با ریشارد هوخ، پسر عمو و شوهر دومش که وکیل دعاوی بود، ازدواج کرد و پیش از آن‌که در مونیخ اقامت کند، به ایتالیا سفر کرد. نخستین اثرش، خاطرات لودولف اورسلوی جوان (۱۸۹۳)، «رمانی انتقادی» بود که نه فقط عناصری از رمانتیسم در آن وجود داشت بلکه نوعی ناتورالیسم بدبینانه هم در آن بود که بعدها آن را کنار گذاشت؛ رمان‌های بعدی‌اش بیشتر نئورمانتیک بود. هوخ، که مخالف سرسخت نازی‌ها بود، پس از به قدرت رسیدن هیتلر در ۱۹۳۳، از فرهنگستان هنر و علوم استعفا کرد.

 

---