والتون، ارنست (۱۹۰۳ـ۱۹۹۵)
والْتون، اِرْنِسْت (۱۹۰۳ـ۱۹۹۵)(Walton, Ernest)
| ارنست والتون Ernest Walton | |
|---|---|
| زادروز |
واترفورد۱۹۰۳م |
| درگذشت | ۱۹۹۵م |
| ملیت | ایرلندی |
| تحصیلات و محل تحصیل | ترینیتی کالج دوبلین و آزمایشگاه کاوندیش کیمبریج |
| شغل و تخصص اصلی | فیزیک دان |
| گروه مقاله | فیزیک و مکانیک |
| جوایز و افتخارات | جایزه نوبل فیزیک (۱۹۵۱) مشترکا با جان کوک کرافت |
فیزیک‌دان ایرلندی. در بررسی ساختار اتم‌ها، همکار جان کوکْ‌کِرافت[۱] بود. این دو به‌سبب موفقیت در اولین شکافت هسته‌های اتم در ۱۹۳۲، به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۵۱ دست یافتند. والتون و کــوک‌کـــرافت نخستین شتاب‌دهندۀ[۲] کارآمد ذرات را با استفاده از مجموعه‌ای از چگالنده‌ها ساختند که باریکه‌ای از پروتون‌ها تولید می‌کرد. والتون در واترفورد[۳] زاده شد. در ترینیتی کالج[۴] دوبلین[۵]، و از ۱۹۲۷ تا ۱۹۳۴، در آزمایشگاه کاوندیش[۶] کیمبریج، در انگلستان، درس خواند. سپس، به ترینیتی کالج بازگشت و از ۱۹۴۷ تا ۱۹۷۴، استاد آن‌جا بود. والتون و کوک‌کرافت با استفاده از باریکۀ پروتون‌ها هسته‌های لیتیوم را بمباران کردند و درپی آن، با تولید مقادیر فراوانی از ذرات آلفا[۷] روبه‌رو شدند. این امر نشان می‌داد که هسته‌های لیتیوم با جذب و گیراندازی پروتون به هسته‌های ناپایدار بریلیوم تبدیل می‌شوند که بلافاصله به‌صورت دو ذرۀ آلفا، که در دو جهت مخالف در حرکت‌اند، واپاشیده می‌شوند. آنان این ذرات آلفا را به‌کمک پرده‌ای فلوئورتاب آشکارسازی کردند. آن دو بعدها با استفاده از باریکه‌های پروتونی و همچنین با استفاده از دوترون‌هایی که از آب سنگین به‌دست می‌آوردند، فرآیند تبدیل هسته‌ای در دیگر عناصر سبک را بررسی کردند.