واکر، ویلیام (۱۸۲۴ـ۱۸۶۰)
واکِر، ویلیام (۱۸۲۴ـ۱۸۶۰)(Walker, William)
ماجراجوی امریکایی. مدتی کوتاه رئیس یکی از جمهوری‌های شمال غربی مکزیک و نیز رئیس‌جمهور نیکاراگوا (۱۸۵۶ـ۱۸۵۷) بود. سرانجام اعدام شد و اکنون از او به‌‌منزلۀ نماد امپریالیسم امریکا در امریکای مرکزی یاد می‌شود. در نشویل[۱]، واقع در تنسی[۲]، زاده شده و در دانشگاه‌های نشویل و پنسیلوانیا درس خواند. در نیواورلئان به وکالت پرداخت. در ۱۸۵۳، با گروهی رهسپار فتح سرزمین مکزیک شد و در ۱۸۵۷ کالیفرنیای جنوبی و ایالت سونارا[۳] را مستقل، و خود را رئیس‌جمهور آن نواحی اعلام کرد، اما تحت فشار ناگزیر از برنامه‌های خود منصرف شد. واکر، که از اتهام نقض قانون بی‌طرفی تبرئه شده بود، به نیکاراگوا، رفت و دولت مستقلی تشکیل داد که واشینگتن آن را به رسمیت شناخت. همچنین، به موبیل[۴]، و هوندوراس لشکرکشی کرد و در هوندوراس اعدام شد.