وسطا

وُسطا (موسیقی)

ازجمله پرده‌ها در موسیقی قدیم ایران. در گذشته چون هنوز نُت و قوانین آن ابداع نشده بود، در ایران نت‌ها و صداها را براساس نام انگشتی که روی آن‌ها قرار می‌گرفت، می‌نامیدند. بر این اساس، در فاصلۀ یک دانگ (یک‌چهارمِ درست یا ذوالاربع) چهار صدا وجود داشت و با احتساب دست باز که به آن مطلق می‌گفتند پنج صدا می‌شد، که عبارت بودند از مطلق یا دست باز، سبابه یا پرده «ر» امروز، وُسطا یا «می بمل»امروز، بَنْصر یا «می دیز» امروز، و خَنصر یا فا امروز. بعدها پرده‌های دیگری در فاصلۀ بین «می بمل» و «می دیز» و نیز بین مطلق و «ر» متداول شد که نام‌های متفاوتی داشتند؛ مانند وُسطای زَلْزل، وسطای فُرس، وسطای فارابی.